 | Een x-aantal bootvluchtelingen is verdronken, een x-aantal mensen is door IS uitgemoord en een x-aantal mensen is dit jaar overleden aan ALS. Wekelijks horen we zulke verdrietige berichten op het journaal. Als je wordt geconfronteerd met zoveel negatief nieuws, in hoeverre raakt het je dan nog echt? Voor charitatieve instellingen die hulp willen bieden bij rampen is het in de huidige economische tijd nog best een klus om donaties te werven. Getallen kunnen een ver van je bed show zijn. Het helpt ook niet als de rampen zich kilometers van je af hebben plaatsgevonden. Eigenlijk is het toch maf hoe dat werkt bij een mens. Hoe persoonlijker en gedetailleerder rampen en leed worden weergegeven, des te meer effect het heeft. Toen het gruwelijke beeld binnenkwam van een overleden kindje (bootvluchtelingetje) dat in het water dreef, zullen de rillingen bij veel mensen over de rug zijn gelopen. Bij mij ook. Wat ook binnenkomt zijn de posters van ALS. Levensgroot staat er een persoon met de tekst ‘Ik ben inmiddels overleden, Vecht mee tegen een genadeloze ziekte’. |
Een negatieve tekst met passend beeld kan een hoge impact hebben op mensen. Het is duidelijk wat de ‘goede doelen’ te doen staat. Of is het fout om zo op de gevoelens van mensen in te spelen? Is het goedkoop? Ik vind die vraag lastig te beoordelen, want met de donaties kan wel belangrijk werk worden verricht. Bovendien worden we elke dag ook blootgesteld aan een bulk van commerciële verleidingstrucs.
Onlangs benaderde de stichting Free a girl mij met de vraag of ik even 12 uur lang in een hokje wilde gaan zitten met alleen water en een bakje rijst. ‘Wat een gekkigheid, moet je daar als politicus wel aan mee willen doen?’ was mijn eerste reactie. Maar toen ik over het doel las (meisjes uit de gedwongen prostitutie bevrijden) was mijn twijfel weg. Kinderen hoor je te beschermen. Voor dit doel (Free a girl) wil ik schaamteloos reclame maken.
Hoe walgelijk is het dat jonge meisjes tot prostitutie worden gedwongen. Dat meisjes in oorden terecht komen die ingericht zijn voor kindersekstoeristen. Ik krijg de rillingen als ik denk aan de meisjes, die in ranzige hokken moeten leven en wachten tot de volgende klant komt die hen seksueel uitbuit. Ik zou persoonlijk die gewetenloze figuren wel willen aanpakken… Maar realistisch bekeken lijkt het me toch effectiever en veiliger om geld op te halen voor de stichting. Hopelijk raakt het doel en de verhalen over de meisjes in gedwongen prostitutie mensen zodat de donaties binnen blijven komen. Schokkende beelden zal mijn 12 uur in een klein hokje niet opleveren.
RSS-feed