​​Op een maandagavond in september werd ik gebeld met het bericht op welke plek van de CDA Tweede Kamerlijst ik stond. Het werd nummer 11. Nou t' kon minder!
Nu, bij zo'n prachtige plek op de lijst willen allerlei mensen, je beter leren kennen. Logisch. "Vertel eens waarom jij? Wanneer dacht jij nou ik ga de politiek in? Waar maak jij je hard voor?’ Het is als nuchtere noordeling wel even wennen om al die vragen over jezelf te moeten beantwoorden.

Sommige mensen hebben één helder specifiek moment waardoor ze de politiek in wilden. Ik heb zelf niet per se een moment, maar laat ik een poging wagen...
Voor mij begon het allemaal op 22-01-1987 in de flat in Emmen liggend aan 'Het Binnenhof'. Ik groeide op in het dorp Nieuw-Amsterdam. In groep 7 van de basisschool schreef ik in een schriftje dat ik rechten wilde studeren, in de gemeenteraad wilde en zorgen dat stoepen rolstoelvriendelijk werden. Toen vooral schattig. Nu 17 jaar later als afgestudeerd jurist en raadslid, misschien zelfs een beetje eng. Dat besefte ik pas echt toen ik het schriftje nog eens teruglas het weekend nadat de Gemeenteraad had ingestemd met mijn initiatiefvoorstel voor een rolstoelvriendelijke binnenstad.

​Column Anne Kuik
 

Je bent  goed of je bent fout, je bent voor of tegen… Hoe vaak voelen we die tegenstellingen niet terug in de politiek en in onze samenleving. Denk alleen al aan het vluchtelingendebat. Je bent voorstander of tegenstander van opvang. Syrische vluchtelingen komen met recht hier om onderdak vragen, Irakezen daarentegen niet. Nuance is soms te ingewikkeld voor mensen om aan te brengen.  In de oorlog was je goed of fout. 
 
Dat de lijn tussen zwart en wit niet zomaar valt te trekken is prachtig te zien in de theatervoorstelling ‘Dansen met de vijand’. In de voorstelling wordt het waargebeurde verhaal van Paul Glaser en zijn tante Roosje verteld.
 
Veertig jaar lang weet Paul Glaser niets van zijn joodse roots. Als Paul op aandringen van zijn collega’s het kamp Auschwitz bezoekt, valt zijn blik op een koffer met zijn naam erop. Hij begint met het ontrafelen van zijn waarachtige familiegeschiedenis, met in de hoofdrol zijn tante Roosje.

​Het is 22.59 ik heb de radiofragmenten van de uitzending Langs de Lijn En Omstreken op de npo-site gezet, het werk zit erop! Ik ben straks om 0.00 jarig… op dat moment zal ik in de trein zitten want ik moet van Hilversum-Mediapark naar Groningen. Maar ik ben tenminste een half uur eerder thuis! Ik heb ruim 13 minuten om naar de trein te lopen. Toch zet ik het op een rennen (op hakken). Het zal niet aan mij liggen! 7 minuten voor dat de trein er is sta ik op het station.  BAM de eerste trein heb ik gehaald.
Nu overstappen op de trein van Hilversum- Amersfoort 23.22. Ik kijk naar de klok de wijzer gaat naar 23.23 23.24 23.25 23.26 Dit meen je niet! Ik heb op Amersfoort 2 minuten overstaptijd om de trein naar Zwolle te pakken. Niet onterecht te vroeg schelden, misschien komen we nog op tijd. Of blijft de trein naar Groningen 1 a 2 minuutjes wachten! 

Herkent u dat, dat u in de regen voor een stoplicht staat en de groep fietsers voor u op een slakkentempo oversteekt. Zodat u opnieuw voor het rode stoplicht staat en u steeds meer op een verzopen kat begint te lijken. Of neem het inchecken op een vliegveld. Terwijl u netjes in de rij staat te wachten, die aan het einde splitst naar twee balies, wordt u voorbij gelopen door een stel Hollanders die achter in de rij stonden. Luidruchtig zeggen ze: ‘O kijk daar is nog een balie, laten we daar gaan staan’. ‘Het is een irritatiefactortje het is een irritatiefactortje, tel tot 10 dan is het klaar’ zou Jochem Meijer hebben gezongen.
Nee het zijn geen wereldproblemen, toch reageren mensen er soms wel zo op. 

Een x-aantal bootvluchtelingen is verdronken, een x-aantal mensen is door IS uitgemoord en een x-aantal mensen is dit jaar overleden aan ALS. Wekelijks horen we zulke verdrietige berichten op het journaal. Als je wordt geconfronteerd met zoveel negatief nieuws, in hoeverre raakt het je dan nog echt? Voor charitatieve instellingen die hulp willen bieden bij rampen is het in de huidige economische tijd nog best een klus om donaties te werven.

Getallen kunnen een ver van je bed show zijn. Het helpt ook niet als de rampen zich kilometers van je af hebben plaatsgevonden. Eigenlijk is het toch maf hoe dat werkt bij een mens. Hoe persoonlijker en gedetailleerder rampen en leed worden weergegeven, des te meer effect het heeft. Toen het gruwelijke beeld binnenkwam van een overleden kindje (bootvluchtelingetje) dat in het water dreef, zullen de rillingen bij veel mensen over de rug zijn gelopen. Bij mij ook. Wat ook binnenkomt zijn de posters van ALS. Levensgroot staat er een persoon met de tekst ‘Ik ben inmiddels overleden, Vecht mee tegen een genadeloze ziekte’.

Door Anne Kuik

Waarschijnlijk zal dit niet de meest liefelijke titel in dit stijlvolle blad over de stad en haar cultuur zijn. Maar dit gaat wel over een bepaalde ‘’cultuur’’ dan wel trend, namelijk het ongeremd geven van meningen. Ik wil niet de vrouwelijke versie van Jan Mulder met z’n  ‘’errrgenissen‘’ worden, maar ik erger me er kapot aan dat het schijnbaar onze cultuur begint te worden dat we over alles en iedereen maar een mening de wereld in slingeren. Fatsoenlijke omgangsvormen lijken te vervagen.

Wie een publieke functie uitoefent bijvoorbeeld in de rol van politicus kan en mag verwachten dat journalisten en burgers je functioneren kritisch volgen. Maar je moet er tegenwoordig ook rekening mee houden dat het zijn van politicus een vrijbrief is voor een groep mensen je voor alles en nog wat uit te maken. Stelletje zakkenvullers!

Door Anne Kuik

Barabbas! Barabbas! Dat riep de menigte zo’n 2000 jaar geleden toen Pilatus de keuze liet om Jezus of de misdadiger Barabbas vrij te laten. Als u denkt: “Och gaan we weer,  zo’n column met een lesje over de Bijbel”. Kan ik u gerust stellen, daar gaat het niet over.  Het gaat over de mensen van nú in onze stad en de context van dingen. Op 17 april wordt dit zelfde verhaal ‘de Passion’ gespeeld in onze stad. Het gaat mij in dit geval om de vraag wat deze mensen er toe bracht om te kiezen voor de vrijheid van een misdadiger in plaats van een onschuldige man. Zijn dit zelf door en door slechte mensen?