Groningen airport Eelde, in de luchtvaart bekend als EHGG – ik draag het een warm hart toe, mede omdat ik daar zelf als sportvlieger regelmatig te vinden ben. Sinds die nieuwe passie zich openbaarde, kijk ik met andere ogen naar de combinatie schrijven en vliegen en dat is dan ook de reden dat ik deze blog wil beginnen met onderstaand fragment, de openingstekst van het vierde deel van West with the Night, de schitterende autobiografie van Beryl Markham, als ze er eindelijk toe komt haar training in Afrika en haar avonturen als piloot te beschrijven. Aan het slot van haar relaas steekt ze als eerste vrouw solo de Atlantische Oceaan over, van oost naar west, het is dan september 1936.
We began at the first hour of the morning. We began when the sky was clean and ready for the sun and you could see your breath and smell traces of the night. We began every morning at that same hour, using what we were pleased to call the Nairobi Aerodrome…
Tom taught me in a D.H.Gipsy Moth, at first, and her propeller beat the sunrise silence of the Athi Plains to shreds and scraps. We swung over the hills and over the town and back again, and I saw how a man can be master of a craft , and how a craft can be master of an element.
We began at the first hour of the morning. We began when the sky was clean and ready for the sun and you could see your breath and smell traces of the night. We began every morning at that same hour, using what we were pleased to call the Nairobi Aerodrome…
Tom taught me in a D.H.Gipsy Moth, at first, and her propeller beat the sunrise silence of the Athi Plains to shreds and scraps. We swung over the hills and over the town and back again, and I saw how a man can be master of a craft , and how a craft can be master of an element.
RSS-feed