Tekst Gerrit Brand
Foto’s Kathrin Ribbe
Van Guy Weizman van Club Guy & Roni zijn we wervelend muziek- en danstheater gewend. Yara’s Wedding is voortgekomen uit de samenwerking tussen Guy Weizman, NITE en Schauspiel Hannover. Dat levert een wat gekunstelde show op. Met veel tekst, uitstekende muziek en (helaas wat minder maar wel) heel goede dans.
Foto’s Kathrin Ribbe
Van Guy Weizman van Club Guy & Roni zijn we wervelend muziek- en danstheater gewend. Yara’s Wedding is voortgekomen uit de samenwerking tussen Guy Weizman, NITE en Schauspiel Hannover. Dat levert een wat gekunstelde show op. Met veel tekst, uitstekende muziek en (helaas wat minder maar wel) heel goede dans.
Even kort het verhaal. De aanslagen van 9/11 kennen ze alleen van horen zeggen, deze jonge mensen die samen opgegroeid zijn in een moderne, multiculturele nieuwbouwwijk, met verschillende ‘gradaties qua wonen’ in de Nelson Mandelalaan. Ze zijn allemaal verschillend van afkomst en klasse en hoewel ze als kind met elkaar opgegroeid zijn beginnen de interraciale en sociale vooroordelen hen toch uit elkaar te spelen.
Ook de jongste generatie ontkomt niet aan de ingesleten vooroordelen ten opzichte van elkaar als twee van hen gaan trouwen. De Marokkaanse Yara, uitstekend gespeeld door Karima El Fillali, wier ouders naar hun vaderland zijn teruggekeerd en – zo blijkt in het begin van de show – niet op de bruiloft zullen komen, en de fotograaf Sebastian, heel goed gespeeld door Nicolas Matthews. De hele buurt komt langs op de bruiloft en iedereen raakt met elkaar in gesprek en in de clinch. Oorzaak een brand in een verlaten herenhuis die veroorzaakt is door een zekere Tony, een authentieke Nederlander (sic!), maar waarvan de vader van Sebastiaan, een asielzoeker, de schuld heeft gekregen. Hij werd met geweld gearresteerd maar gelukkig wegens gebrek aan bewijs weer vrijgelaten. Sebastiaan neemt Tony kwalijk dat hij er nooit eerlijk voor uit is gekomen dat hij de brand had veroorzaakt. De groep ligt uit elkaar, men neemt elkaar zaken kwalijk, men is teleurgesteld in elkaar.
De theatershow is geschreven door een internationaal gezelschapschrijvers: Antigone Akgün, Rasit Elibol, Mohamedou Ould Slahi Houbeini en Rik van den Bos. Het thema is in wezen de complexe relatie tussen de Arabische en westerse wereld, die er sinds 9/11 niet beter op is geworden.
Blauw
De zaal is bij de première afgeladen vol. Iedereen heeft er duidelijk zin in. Het doek gaat op en we zien een podium waarin de kleur blauw overheerst. De kleding van de spelers is blauw, de meubelen zijn blauw, de belichting is blauw. Dat moet een reden hebben. Ik heb wat gegoogeld. In de westerse cultuur is blauw de kleur van geduld, vrijheid, vooruitgang en eensgezindheid. Blauw is conservatief, oprecht en relaxed. In de Arabische wereld staat blauw voor bescherming. Laten we ervan uitgaan dat de makers van de show (ik blijf het voor het gemak maar even ‘show’ noemen) iets dergelijks in hun achterhoofd hadden toen ze voor de kleur blauw als allesoverheersende kleur kozen.
Ook de jongste generatie ontkomt niet aan de ingesleten vooroordelen ten opzichte van elkaar als twee van hen gaan trouwen. De Marokkaanse Yara, uitstekend gespeeld door Karima El Fillali, wier ouders naar hun vaderland zijn teruggekeerd en – zo blijkt in het begin van de show – niet op de bruiloft zullen komen, en de fotograaf Sebastian, heel goed gespeeld door Nicolas Matthews. De hele buurt komt langs op de bruiloft en iedereen raakt met elkaar in gesprek en in de clinch. Oorzaak een brand in een verlaten herenhuis die veroorzaakt is door een zekere Tony, een authentieke Nederlander (sic!), maar waarvan de vader van Sebastiaan, een asielzoeker, de schuld heeft gekregen. Hij werd met geweld gearresteerd maar gelukkig wegens gebrek aan bewijs weer vrijgelaten. Sebastiaan neemt Tony kwalijk dat hij er nooit eerlijk voor uit is gekomen dat hij de brand had veroorzaakt. De groep ligt uit elkaar, men neemt elkaar zaken kwalijk, men is teleurgesteld in elkaar.
De theatershow is geschreven door een internationaal gezelschapschrijvers: Antigone Akgün, Rasit Elibol, Mohamedou Ould Slahi Houbeini en Rik van den Bos. Het thema is in wezen de complexe relatie tussen de Arabische en westerse wereld, die er sinds 9/11 niet beter op is geworden.
Blauw
De zaal is bij de première afgeladen vol. Iedereen heeft er duidelijk zin in. Het doek gaat op en we zien een podium waarin de kleur blauw overheerst. De kleding van de spelers is blauw, de meubelen zijn blauw, de belichting is blauw. Dat moet een reden hebben. Ik heb wat gegoogeld. In de westerse cultuur is blauw de kleur van geduld, vrijheid, vooruitgang en eensgezindheid. Blauw is conservatief, oprecht en relaxed. In de Arabische wereld staat blauw voor bescherming. Laten we ervan uitgaan dat de makers van de show (ik blijf het voor het gemak maar even ‘show’ noemen) iets dergelijks in hun achterhoofd hadden toen ze voor de kleur blauw als allesoverheersende kleur kozen.
Lezen
Wat krijgen we te zien? Dat is niet mis. De show duurt bijna twee uur. Fantastisch. Je verveelt je geen moment. Er wordt – áls er gedanst wordt – uitstekend gedanst. Een genot om naar te kijken. Maar van iemand als Weizman had ik wel wat meer dans verwacht. De muziek – soms achtergrondmuziek (altijd aanwezig als een prettige, dreunende toon – zoals van je smart tv), maar meestal begeleidend en af en toe op de voorgrond tredend – is prachtig. Slagwerk Den Haag & Asko|Schönberg staan daarvoor garant. Maar de grote hoeveelheid tekst die je als toeschouwer te verwerken krijgt doet afbreuk aan het geheel. Is behoorlijk vermoeiend. Het lijkt soms wel of je een boek zit te lezen, vooral omdat die teksten in twee talen, Nederlands en Engels, boven het podium worden geprojecteerd. De gesproken teksten zijn zelfs in drie talen en vaak is het zelfs een mengelmoesje van Duits, Engels en Nederlands. Misschien bedoeld om het multiculturele aspect te onderstrepen hoewel het vele Duits vooral te maken zal hebben met de samenwerking met het theatergezelschap uit Hannover. Je leest je dus een ongeluk. Bovendien zijn die teksten vaak erg voorspelbaar. Stereotiep. Bedoeld om de vooroordelen die men ten opzichte van elkaar koestert flink te onderstrepen. Vooral de Hollandse Tony moet het ontgelden in het stuk. Van hem is wel erg een karikatuur gemaakt. Hij raakt (zoals dat in een sociale achterstandsbuurt hoort aan lager wal, aan de drank, en heeft een enorme bierbuik gekregen. Hij lijdt onder het feit dat hij destijds niet zo eerlijk geweest is de schuld op zich te nemen. Hij vraagt Sebastiaan hem te vergeven maar deze kan dit niet over zijn hart krijgen. Als kijker blijf je met de vraag zitten, waarom eigenlijk niet? De afloop had wel wat vrolijker gemogen.
Yara’s Wedding is alleszins de moeite waard om te gaan zien, ondanks de grote hoeveelheid tekst en de wat stereotype behandeling van het thema. Maar misschien kun je ook niet anders verwachten van een stuk waarin duidelijk gemaakt moet worden hoezeer we onder elkaars vooroordelen lijden.
YARA’S WEDDING
Theater, dans & muziek
Door Nite (Noord Nederlands Toneel, Club Guy & Roni, Slagwerk Den Haag & Asko|Schönberg) en Schauspiel Hannover.
Gezien 4/3/2023, Stadsschouwburg Groningen. De show gaat uitgebreid op tournee. Natuurlijk ook door Duitsland. Voor de exacte speeldata en locaties zie de tourlijst
Wat krijgen we te zien? Dat is niet mis. De show duurt bijna twee uur. Fantastisch. Je verveelt je geen moment. Er wordt – áls er gedanst wordt – uitstekend gedanst. Een genot om naar te kijken. Maar van iemand als Weizman had ik wel wat meer dans verwacht. De muziek – soms achtergrondmuziek (altijd aanwezig als een prettige, dreunende toon – zoals van je smart tv), maar meestal begeleidend en af en toe op de voorgrond tredend – is prachtig. Slagwerk Den Haag & Asko|Schönberg staan daarvoor garant. Maar de grote hoeveelheid tekst die je als toeschouwer te verwerken krijgt doet afbreuk aan het geheel. Is behoorlijk vermoeiend. Het lijkt soms wel of je een boek zit te lezen, vooral omdat die teksten in twee talen, Nederlands en Engels, boven het podium worden geprojecteerd. De gesproken teksten zijn zelfs in drie talen en vaak is het zelfs een mengelmoesje van Duits, Engels en Nederlands. Misschien bedoeld om het multiculturele aspect te onderstrepen hoewel het vele Duits vooral te maken zal hebben met de samenwerking met het theatergezelschap uit Hannover. Je leest je dus een ongeluk. Bovendien zijn die teksten vaak erg voorspelbaar. Stereotiep. Bedoeld om de vooroordelen die men ten opzichte van elkaar koestert flink te onderstrepen. Vooral de Hollandse Tony moet het ontgelden in het stuk. Van hem is wel erg een karikatuur gemaakt. Hij raakt (zoals dat in een sociale achterstandsbuurt hoort aan lager wal, aan de drank, en heeft een enorme bierbuik gekregen. Hij lijdt onder het feit dat hij destijds niet zo eerlijk geweest is de schuld op zich te nemen. Hij vraagt Sebastiaan hem te vergeven maar deze kan dit niet over zijn hart krijgen. Als kijker blijf je met de vraag zitten, waarom eigenlijk niet? De afloop had wel wat vrolijker gemogen.
Yara’s Wedding is alleszins de moeite waard om te gaan zien, ondanks de grote hoeveelheid tekst en de wat stereotype behandeling van het thema. Maar misschien kun je ook niet anders verwachten van een stuk waarin duidelijk gemaakt moet worden hoezeer we onder elkaars vooroordelen lijden.
YARA’S WEDDING
Theater, dans & muziek
Door Nite (Noord Nederlands Toneel, Club Guy & Roni, Slagwerk Den Haag & Asko|Schönberg) en Schauspiel Hannover.
Gezien 4/3/2023, Stadsschouwburg Groningen. De show gaat uitgebreid op tournee. Natuurlijk ook door Duitsland. Voor de exacte speeldata en locaties zie de tourlijst
Yara's Wedding. Literary dance/music theatre in blue
Text Gerrit Brand
Photos Kathrin Ribbe
Guy Weizman of Club Guy & Roni normally brings dazzling music and dance theatre. Yara's Wedding grew out of the collaboration between Guy Weizman, NITE and Schauspiel Hannover. This results in a somewhat contrived show. With lots of text, excellent music and (unfortunately a little less but) very good dance.
Just briefly the story. They only know about the 9/11 attacks from hearsay, these young people who grew up together in a modern, multicultural new housing estate, with different 'degrees of living' in the Nelson Mandelalaan. They are all different in origin and class, and although they grew up together as children, interracial and social prejudices are beginning to play them apart.
Even the youngest generation does not escape the ingrained prejudices towards each other when two of them get married. Moroccan Yara, excellently played by Karima El Fillali, whose parents have returned to their homeland and - as it turns out early in the show - will not attend the wedding, and photographer Sebastian, very well played by Nicolas Matthews. The whole neighbourhood shows up at the wedding and everyone gets into conversations and arguments. The reason is a fire in an abandoned mansion caused by a certain Tony, an authentic Dutchman (sic!), but blamed on Sebastian's father, an asylum seeker. He was forcibly arrested but thankfully released for lack of evidence. Sebastiaan blames Tony for never coming out honestly that he had caused the fire. The young people blame each other for things, they are disappointed in each other.
The theatre show is written by an international group of writers: Antigone Akgün, Rasit Elibol, Mohamedou Ould Slahi Houbeini and Rik van den Bos. The theme is essentially the complex relationship between the Arab and Western worlds, which has not improved since 9/11.
Blue
The auditorium is packed at the premiere. Everyone is clearly looking forward to it. The curtain rises and we see a stage where the colour blue dominates. The actors' clothes are blue, the furniture is blue, the lighting is blue. There must be a reason for this. I did some googling. In Western culture, blue is the colour of patience, freedom, progress and unity. Blue is conservative, sincere and relaxed. In the Arab world, blue represents protection. Let us assume that the makers of the show (I'll keep calling it 'show' for the sake of convenience) had something similar in mind when they chose blue as the all-important colour.
Read
What do we get to see? The show lasts almost two hours. Fantastic. You are not bored for a moment. There is - if there is dancing - excellent dancing. A pleasure to watch. But from someone like Weizman, I would have expected a bit more dancing. The music - sometimes background music (always present as a pleasant, droning tone - like from your smart TV), but mostly accompanying and occasionally coming to the fore - is beautiful. Slagwerk Den Haag & Asko|Schönberg guarantee that. But the large amount of text you have to deal with as a spectator detracts from the whole thing. Is quite tiring. It sometimes seems as if you are reading a book, especially because those texts are projected above the stage in two languages, Dutch and English. The spoken texts are even in three languages and often it is even a mishmash of German, English and Dutch. Perhaps meant to underline the multicultural aspect although the big amount of German will mainly have to do with the cooperation with the Hanover-based theatre company. So there is a lot to read. Moreover, these texts are often very predictable. Stereotypical. Intended to strongly underline the prejudices that people harbour towards each other. Especially Dutch Tony has to suffer in the play. As is appropriate in a socially deprived neighbourhood (also stereotypical), he gets down on his luck, drinks and has grown a huge beer belly. He suffers from not being honest enough to take the blame at the time. He asks Sebastian to forgive him but the latter cannot get this over his heart. As a viewer, you are left with the question: why not actually? The ending could have been more upbeat.
Yara's Wedding is well worth seeing, despite the large amount of text and the somewhat stereotypical treatment of the theme. But maybe you can't expect anything else from a play that needs to make clear how much we suffer from each other's prejudices.
YARA'S WEDDING
Theatre, dance & music
By Nite (Noord Nederlands Toneel, Club Guy & Roni, Slagwerk Den Haag & Asko|Schönberg) and Schauspiel Hannover.
Seen 4/3/2023, Stadsschouwburg Groningen. The show will tour extensively. Through Germany too, of course. For exact performance dates and locations see de tourlist
RSS-feed