Kunstenaar Dolf Verlinden (c) foto Suhaila sahmarani
Tekst Gerrit Brand
fotografie Suhaila Sahmarani
Dolf Verlinden heeft een ruime werkruimte in een oud schoolgebouw in de Pelsterstraat waar meer kunstenaars hun domicilie hebben. Verlinden (1960) studeerde af aan Minerva in 1984. Sinds die tijd is hij fulltime beeldend kunstenaar. Als we Dolf Verlinden in zijn studio bezoeken is hij juist bezig de laatste hand te leggen aan een tentoonstelling die van 6 t/m 21 juni plaatsvindt bij galerie Bruijstens Modern Art in Amsterdam.
fotografie Suhaila Sahmarani
Dolf Verlinden heeft een ruime werkruimte in een oud schoolgebouw in de Pelsterstraat waar meer kunstenaars hun domicilie hebben. Verlinden (1960) studeerde af aan Minerva in 1984. Sinds die tijd is hij fulltime beeldend kunstenaar. Als we Dolf Verlinden in zijn studio bezoeken is hij juist bezig de laatste hand te leggen aan een tentoonstelling die van 6 t/m 21 juni plaatsvindt bij galerie Bruijstens Modern Art in Amsterdam.
Verlinden is een man van ideeën. Ideeën die elkaar opvolgen en uit elkaar lijken te ontstaan. Van zijn meest recente werk, proppen gegoten in giethars, staat een aantal variaties in het atelier opgesteld. ‘Ik heb de stap naar de ruimte gemaakt,’ zegt hij, ‘vanuit de tweede naar de derde dimensie. Het begon allemaal in 2012 met kantelingen.’ Zonder voorbeelden is zijn verhaal voor een leek moeilijk te volgen. ‘Die kantelingen waren ook letterlijk een kantelmoment,’ zegt hij. ‘Wat mij fascineert is de begrenzing van een kunstwerk. Als je mijn schilderijen ziet dan constateer je dat ze als het ware buiten het fysieke kader doorlopen. Ze gaan een relatie aan met de ruimte. De vraag rijst: waar houdt een kunstwerk op kunstwerk te zijn? Een lijst om een schilderij, ja, daar is in veel gevallen wat voor te zeggen, maar… je kadert het kunstwerk in, zondert het nadrukkelijk af van zijn omgeving. Dan maak je een statement: dat is de wereld en dit is het schilderij. Dat kan. Ik vind dat kunst ook onderdeel uitmaakt van de wereld. Niet per se ophoudt bij de rand.’
Verlinden wijst op de doeken die in zijn studio aan de muur hangen. Composities van lijnen, rasters, geometrische patronen waarvan je je voor kunt stellen dat ze hun kader verlaten en doorlopen de ruimte in.
Dolf Verlinden is een gedreven kunstenaar. Hoewel hij afstudeerde aan Academie Minerva in een tijd dat figuratieve kunst centraal stond, en bij figuratieve meesters als Matthijs Röling en Wout Müller studeerde, is hij zelf niet die kant uitgegaan. ‘Ik heb het figuratieve gaandeweg losgelaten,’ zegt hij. ‘De weg naar abstractie was een trage.’ Verlinden heeft dertig jaar achter zich liggen om op terug te kijken. ‘Maar mijn werk ontwikkelt zich nog steeds. De laatste paar jaar is het dus de stap naar de ruimte die me bezig houdt. De derde dimensie betrekken bij het kunstwerk. Met die sculpturale ‘proppen’ ga ik een stap verder. Hij demonstreert wat hij bedoelt. Op vierkante panelen zit een beschermend folie dat hij aan de kanten lostrekt maar in het midden vast laat zitten. Als hij dan een prop maakt van het stevige, zwarte folie ontvouwt die prop zich als een ontluikende roos. ‘Elke prop is weer anders van vorm, net als bladeren van een boom. Door nu één zo’n prop in kunsthars te gieten krijgt iets wat geen ‘vaste vorm’ kent, nu een vaste, duurzame vorm. Enkele identieke ervan naast elkaar, daar gaat een zekere vervreemding vanuit. Dat bevalt me.’
Voor wie maakt Verlinden nu zijn werk? Heeft hij in de loop der jaren een vast publiek opgebouwd? ‘Ja, een relatief klein, maar trouw publiek dat de ontwikkelingen volgt,’ zegt hij. ‘Er is een groeiend aantal mensen dat mijn werk verzamelt. Ik werk veel samen met galerie Bruijstens in Amsterdam. Die galerie brengt mijn werk jaarlijks op de PAN in Amsterdam. In Groningen heb ik sinds galerie Anderwereld er mee opgehouden is geen vaste galerie meer. Het is jammer dat de podia voor beeldende kunst hier in Groningen nauwelijks kans hebben te bestaan. Het verplaatst zich, dat is de consequentie.’
Het werk van Verlinden bevindt zich in particuliere- en ook in diverse bedrijfscollecties. Hij heeft regelmatig exposities bij galeries en is te zien op kunstbeurzen in binnen- en buitenland.
Nog even terugkerend naar de kantelingen. Dat is een interessant thema waar Verlinden zich uitvoerig mee bezig gehouden heeft. Hij toont een serie paneeltjes waarop steeds een gekanteld vlak is geschilderd. Als je de schilderijen na elkaar bekijkt, zie je het beeld als het ware tuimelen. Daar bestaat ook een ruimtelijke installatie van: een serie van 192 zwevende houtdrukken met blauwe kantelingen die een ruimte vult en in beweging zet. Moeilijk uit te leggen. Je moet het zien. Op de website van Verlinden staan naast foto’s ook filmpjes waarin zijn ideeën duidelijk worden. Die filmpjes zijn onderdeel van zijn kunst. Zo maakte hij ook filmpjes van de ‘proppen’ die zich langzaam ontvouwen. Je ziet de beweging op film en kunt de in zwart kunsthars gefixeerde prop in de galerie bekijken.
www.dolfverlinden.nl en ook: www.flickr.com/photos/dolfverlinden/sets/72157633036861360
'Dolf Verlinden concentreert zich op de kleurwaarden en vormverhoudingen. Op basis van intuitie en vrije associaties zet de kunstenaar kleurvormen tegen elkaar af om tijdens een vaak ingrijpend proces van zowel aanscherpen als wegschilderen tot krachtige kleur- en vormcontrasten en heldere composities te komen. Verlinden gebruikt in zijn composities zowel figuratieve als abstracte motieven, waardoor zijn werk enerzijds reminisceert aan het traditionele stilleven en anderzijds aansluit bij de lyrische abstractie. De schijnbare inhoudelijke conflicten die hieruit voortvloeien, worden versterkt door de tegenstelling tussen open en gesloten vormen, statische en dynamische vormen en egale en transparante en kleurvlakken. Zijn werk is dan ook niet alleen te begrijpen als onderzoek naar kleur en vorm, maar ook als onderzoek naar evenwicht door tegenstellingen. '(Han Steenbruggen, directeur museum Belvédère)
RSS-feed