Hij is voor mij bijna onmisbaar in het leven. We zijn al een behoorlijke periode bij elkaar, al hebben we ook wel onze breaks gehad. De weken die we van elkaar gescheiden waren, was tijd die nodig was om te helen. Maar nu ligt hij dagelijks dicht tegen me aan. Waar ik ga gaat hij. Ook deze zomer gingen we samen op vakantie, het bekoelde net zoals vorige vakanties wel tussen ons. Volgens mij is dat niet abnormaal, dat zullen de meeste mensen hebben toch?
Ik moet toch eerlijk toegeven dat die breaks die we hebben gehad, over het algemeen te wijten zijn aan mijn gedrag. Al zou je toch ook mogen verwachten dat hij wel tegen een stootje moet kunnen. Als ik aan de eerste keer terugdenk, dan was mijn kleding gewoon te risicovol, je weet dat je toch een aantal keer in de routine van de dag bukt.
Ik moet toch eerlijk toegeven dat die breaks die we hebben gehad, over het algemeen te wijten zijn aan mijn gedrag. Al zou je toch ook mogen verwachten dat hij wel tegen een stootje moet kunnen. Als ik aan de eerste keer terugdenk, dan was mijn kleding gewoon te risicovol, je weet dat je toch een aantal keer in de routine van de dag bukt.
De tweede keer was er gedoe vanwege het huishouden. Ik had het druk, 101 dingen te doen, dus met een snelle beweging ropte ik het beddengoed van bed en gooide het spul in de wasmachine. En het gekke is, eigenlijk direct na het indrukken van de start knop voelde ik aan m’n water dat er iets niet klopte. Alles wat daarna gebeurt lijkt in slow motion plaats te vinden.
Op dit moment hebben we ook een kleine crisis. Hij ligt voor me, ingepakt met vershoudfolie. Ik moest dat wel doen, ik moest mezelf ook een beetje beschermen. Want ondanks dat ik tijdens de vakantie hem prima alleen kan laten net zoals tijdens het eten, blijft het toch een soort van verslaving hem op te zoeken. En ik zit er niet op te wachten om de huisarts de glassplinters uit m’n gezicht te moeten laten halen.
Om deze zoveelste breuk te verhelpen, zal ik m’n portemonnee moeten trekken. Ik durf me niet meer met hem in de openbaarheid te vertonen. Dat komt overigens met name door aanblik van hem in de vershoudfolie. In principe is er naast de barsten niets zoveel mis met hem…, maar ik flirt toch met de gedachte om voor zo’n sneller type te gaan. Die gaat me heel wat meer geld uit mijn portemonnee kloppen. Maar ik krijg dat type niet goed meer uit m’n hoofd… met een schone lei beginnen en ik zal er alles aandoen om breuken in de toekomst te voorkomen.
Op dit moment hebben we ook een kleine crisis. Hij ligt voor me, ingepakt met vershoudfolie. Ik moest dat wel doen, ik moest mezelf ook een beetje beschermen. Want ondanks dat ik tijdens de vakantie hem prima alleen kan laten net zoals tijdens het eten, blijft het toch een soort van verslaving hem op te zoeken. En ik zit er niet op te wachten om de huisarts de glassplinters uit m’n gezicht te moeten laten halen.
Om deze zoveelste breuk te verhelpen, zal ik m’n portemonnee moeten trekken. Ik durf me niet meer met hem in de openbaarheid te vertonen. Dat komt overigens met name door aanblik van hem in de vershoudfolie. In principe is er naast de barsten niets zoveel mis met hem…, maar ik flirt toch met de gedachte om voor zo’n sneller type te gaan. Die gaat me heel wat meer geld uit mijn portemonnee kloppen. Maar ik krijg dat type niet goed meer uit m’n hoofd… met een schone lei beginnen en ik zal er alles aandoen om breuken in de toekomst te voorkomen.
RSS-feed