Wij houden van Terschelling. Zodra de gelegenheid zich voordoet, zijn wij daar te vinden. Zelfs bij onze hond, een zwarte herder van tien jaar oud, verschijnt een glimlach rond de snuit zodra we aan boord stappen richting ons eiland. Onze stacaravan "de Krekel” was aan vervanging toe, maar wat dan? Huizen zijn daar onbetaalbaar en dan heb je niet eens een huis op eigen grond. Vrijwel alle grond behoort in eigendom toe aan Staatsbosbeheer. Bovendien is een camping ook wel erg gezellig, mede voor onze beide jongens. We besloten een chalet aan te schaffen.
Een dergelijk bouwwerk is in feite een moderne stacaravan. Hij is zelfs aan de onderkant van twee grote wielen voorzien. Volgens mij worden stacaravans niet eens meer gebouwd en kom je dus vanzelf in geval van vervanging uit op een chalet.
Een dergelijk bouwwerk is in feite een moderne stacaravan. Hij is zelfs aan de onderkant van twee grote wielen voorzien. Volgens mij worden stacaravans niet eens meer gebouwd en kom je dus vanzelf in geval van vervanging uit op een chalet.
De plaatselijke doe-het-zelf-zaak werd benaderd voor horren en screens. De eigenaar daarvan hoorde van ons nieuwe chalet en wist zich nog te herinneren dat hij eerder dezelfde diensten had geleverd voor onze caravan. Hij verontschuldigde zich een paar keer toen hij zichzelf er op betrapte dat hij het chalet per abuis caravan noemde, niet wetende of dat bij ons gevoelig zou liggen. Een paar dagen later waren we weer bij hem in de zaak. Het chalet werd toen zelfs door hem "huis" genoemd, waarop ik hem liet weten dat het een chalet was of eigenlijk een caravan. Dat vond hij ook, maar ja, je weet maar nooit!
Een goede vriendin van mij woonde in Amsterdam Oud-Zuid (relevante toevoeging) aan de Valeriusstraat. Je woont dan echt op stand. Naar Groningse maatstaven echter is de behuizing bekrompen en de tuinen mogen al helemaal geen naam hebben: postzegels zijn het. Ik had het altijd over hun plaatsje, want meer was het ook niet. Geïrriteerd liet ze mij weten dat het geen plaatsje was, maar een tuin! Dat lag kennelijk toch gevoelig.
Ons chalet noemen wij in het vervolg onze mobiele bungalow. Klinkt mooi, toch?
Een goede vriendin van mij woonde in Amsterdam Oud-Zuid (relevante toevoeging) aan de Valeriusstraat. Je woont dan echt op stand. Naar Groningse maatstaven echter is de behuizing bekrompen en de tuinen mogen al helemaal geen naam hebben: postzegels zijn het. Ik had het altijd over hun plaatsje, want meer was het ook niet. Geïrriteerd liet ze mij weten dat het geen plaatsje was, maar een tuin! Dat lag kennelijk toch gevoelig.
Ons chalet noemen wij in het vervolg onze mobiele bungalow. Klinkt mooi, toch?
RSS-feed