 | Column, Patrick Krop, Met verbazing volg ik de berichtgeving over schrijver Pim Lammers, die met de dood wordt bedreigd om wat hij schrijft. Idioten in alle lagen van de bevolking die blijkbaar niet iets anders te doen hebben dan een schrijver beschuldigen van seksueel misbruik. Een jonge schrijver die met de thema's waar hij over schrijft van groot belang is voor de ontwikkeling van kinderen. Is het niet de taak van een schrijver om vanuit literaire vrijheid en met de gave om de juiste woorden te kiezen thema's aan de orde te stellen? Is het niet zijn (of haar) taak discussies uit te lokken door verhalen te vertellen die schuren of shockeren? En waarom zijn er zoveel mensen die niet lijken te weten wat fictie is? |
Neem de roman 'De Liefdader' (Uitgeverij Nobelman, 2023). De schrijver weet op pijnlijke wijze in kaart te brengen hoe systemen (lees organisaties, verenigingen, instanties en/of bedrijven) verwerpelijk gedrag van een individu niet veroordelen, omdat er grotere belangen spelen. Het boek beschrijft de onaantastbaarheid van één man die zijn gang kan gaan, dankzij het geloof van hen die tot elke prijs goed willen doen. Wie is de ware schuldige...de dader of zij die wegkijken?
"...De kamer was niet groot. Boven het ovale bed hing een foto van een rivier in de jungle. Het meisje ging op het bed liggen en spreidde uitdagend haar benen. De man ademde snel. Hij begon zich uit te kleden. Zijn uitpuilende buik was bezweet. Hij pakte een fles bier uit het koelkastje en ging naast het meisje zitten. Ze vleide zich wulps tegen hem aan. Gulzig nam hij een paar slokken, plantte de fles op het gammele nachtkastje en deed zijn boxershort uit. Toen draaide hij zich om en keek het meisje doordringend aan. ‘Toe maar,’ zei ze.
De man boog zich naar haar over. Ze liet toe dat hij haar uitkleedde. Altijd weer werd de man opgewonden van de metamorfose. Onder haar geraffineerde kleding en haar goedkope lingerie ging een heel ander lichaam schuil. De hoge kinderstem stond op breken. Over niet al te lang zou dit kind een jongen zijn. Hij was nog net op de leeftijd waarop de man ze lekker vond. Met gespeelde hartstocht begon het kind hem te zoenen. De rode handen van de man gingen heen en weer over de tengere rug en de kleine billen. Snel werd zijn lid stijf. Alleen het geraas van de airco en het verkeer buiten overstemden zijn gekreun.
‘Pedro… Pedro,’ hijgde hij alsmaar. Steunend op zijn handen keek Pedro door het raam. In de verte op de oceaan danste een geankerd schip mee op de maat van de stoten. Pedro dacht aan de nieuwe Nikes die hij morgen met het geld zou kunnen kopen. Het ademen in zijn hals werd gejaagder. De grommende stem ging over in een klaaglijk gepiep. De buik van de man schommelde heen en weer. Pedro hoorde het klotsen van bier. De bewegingen van de man werden sneller. Er gleed een straal slijm langs zijn kin. De ontlading ging gepaard met borrelende geluiden in zijn maag. ‘Verdomme,’ riep hij uit, viel achterover op het bed en liet een harde boer. Pedro moest erom lachen. De man greep opnieuw naar zijn bierfles. Met één hand drinkend kleedde hij zich aan..."
('De Liefdader' (520 pag), pagina 17-18, uitgeverij Nobelman, Groningen 2023, isbn 978-94-91737-91-6). www.nobelman.nl
Verheerlijking van kindermisbruik? Nee, fictie gebaseerd op ware gebeurtenissen. De harde werkelijkheid die ook in onze maatschappij aanwezig is. Een maatschappij waarin wordt weggekeken omwille van het grotere belang. Een maatschappij waarin mensen hun gang kunnen gaan, omdat de waarheid voor anderen te shockerend is.
Ik roep alle schrijvers van Nederland op: Stel elk thema aan de kaak, schrijf elke letter op die nodig is om onrecht aan de kaak te stellen, zet al je creativiteit in om de meest shockerende zaken te verheerlijken, zodat we dan misschien uiteindelijk met z'n allen niet meer de mogelijkheid bieden weg te kijken, onrecht gaan aanpakken en de wereld een beetje mooier maken.
"...De kamer was niet groot. Boven het ovale bed hing een foto van een rivier in de jungle. Het meisje ging op het bed liggen en spreidde uitdagend haar benen. De man ademde snel. Hij begon zich uit te kleden. Zijn uitpuilende buik was bezweet. Hij pakte een fles bier uit het koelkastje en ging naast het meisje zitten. Ze vleide zich wulps tegen hem aan. Gulzig nam hij een paar slokken, plantte de fles op het gammele nachtkastje en deed zijn boxershort uit. Toen draaide hij zich om en keek het meisje doordringend aan. ‘Toe maar,’ zei ze.
De man boog zich naar haar over. Ze liet toe dat hij haar uitkleedde. Altijd weer werd de man opgewonden van de metamorfose. Onder haar geraffineerde kleding en haar goedkope lingerie ging een heel ander lichaam schuil. De hoge kinderstem stond op breken. Over niet al te lang zou dit kind een jongen zijn. Hij was nog net op de leeftijd waarop de man ze lekker vond. Met gespeelde hartstocht begon het kind hem te zoenen. De rode handen van de man gingen heen en weer over de tengere rug en de kleine billen. Snel werd zijn lid stijf. Alleen het geraas van de airco en het verkeer buiten overstemden zijn gekreun.
‘Pedro… Pedro,’ hijgde hij alsmaar. Steunend op zijn handen keek Pedro door het raam. In de verte op de oceaan danste een geankerd schip mee op de maat van de stoten. Pedro dacht aan de nieuwe Nikes die hij morgen met het geld zou kunnen kopen. Het ademen in zijn hals werd gejaagder. De grommende stem ging over in een klaaglijk gepiep. De buik van de man schommelde heen en weer. Pedro hoorde het klotsen van bier. De bewegingen van de man werden sneller. Er gleed een straal slijm langs zijn kin. De ontlading ging gepaard met borrelende geluiden in zijn maag. ‘Verdomme,’ riep hij uit, viel achterover op het bed en liet een harde boer. Pedro moest erom lachen. De man greep opnieuw naar zijn bierfles. Met één hand drinkend kleedde hij zich aan..."
('De Liefdader' (520 pag), pagina 17-18, uitgeverij Nobelman, Groningen 2023, isbn 978-94-91737-91-6). www.nobelman.nl
Verheerlijking van kindermisbruik? Nee, fictie gebaseerd op ware gebeurtenissen. De harde werkelijkheid die ook in onze maatschappij aanwezig is. Een maatschappij waarin wordt weggekeken omwille van het grotere belang. Een maatschappij waarin mensen hun gang kunnen gaan, omdat de waarheid voor anderen te shockerend is.
Ik roep alle schrijvers van Nederland op: Stel elk thema aan de kaak, schrijf elke letter op die nodig is om onrecht aan de kaak te stellen, zet al je creativiteit in om de meest shockerende zaken te verheerlijken, zodat we dan misschien uiteindelijk met z'n allen niet meer de mogelijkheid bieden weg te kijken, onrecht gaan aanpakken en de wereld een beetje mooier maken.
RSS-feed