Door de dikke regendruppels komt Marion Tilburg (20) aangerend naar het grote ijzeren hek dat midden in het steegje tussen ons in staat. ‘Gelijk even de post checken hoor,’ zegt ze terwijl ze de klep van een van de vele brievenbussen aan de muur opengooit. Binnen kan ik mijn natte jas ophangen en wordt me een taartje voorgeschoteld, nog over van haar verjaardag.

Ik heb de eer om vandaag een kijkje te nemen bij een van de bewoners van het enige echte studentenhuis van de Groninger Studenten Roeivereniging Aegir. Het huis is in de loop der jaren door een heleboel bloedfanatieke jongens bewoond en allemaal hebben ze na vertrek iets achter gelaten. ‘Veel van wat je aan de muren en aan het plafond ziet hangen hoort bij de kamer en heb ik er niet zelf neergehangen,’ vertelt Bas Sandor (18). Boven het hoofdeind van zijn bed hangt een fiets, overal kan je oude posters en platen terugvinden en zijn huisgenoot heeft een stuk boot aan het plafond hangen. Niet een hele boot want die kon de bocht op de trap niet maken