Recensie door Renee de Jonge
Frans Westra was veertig jaar de enig onafhankelijke bioscoopprogrammeur van Groningen. Dus het is niet wonderlijk dat hij dertig jaar geleden terechtkwam in Venetië voor het filmfestival aldaar. Hij wist toen niet wat hem te wachten stond. Met een overstap in Milaan, want KLM vloog toentertijd nog niet rechtstreeks naar Venetië, was het nog maar de vraag of hij het Lido op tijd zou halen. In een watertaxi die eerder dienst deed als speedboot-taxi kwam hij op plek van bestemming en sindsdien was hij verkocht. Hij schreef een boek over zijn geliefde Venetië dat op 16 november verschijnt bij uitgeverij Nobelman.
Frans Westra was veertig jaar de enig onafhankelijke bioscoopprogrammeur van Groningen. Dus het is niet wonderlijk dat hij dertig jaar geleden terechtkwam in Venetië voor het filmfestival aldaar. Hij wist toen niet wat hem te wachten stond. Met een overstap in Milaan, want KLM vloog toentertijd nog niet rechtstreeks naar Venetië, was het nog maar de vraag of hij het Lido op tijd zou halen. In een watertaxi die eerder dienst deed als speedboot-taxi kwam hij op plek van bestemming en sindsdien was hij verkocht. Hij schreef een boek over zijn geliefde Venetië dat op 16 november verschijnt bij uitgeverij Nobelman.
Vele jaren bezocht hij het filmfestival, en dus de stad, en dat blijkt uit de enorme bevlogenheid waarmee hij de korte hoofdstukken heeft geschreven. Westra is een expert in het vinden van de allerkleinste (voormalig) bioscopen en komt al vertellend de hele stad zo door. Als leek kun je verdwaald raken in de opsommingen van bioscopen, jaartallen en locaties, maar geeft ook extra stof tot nadenken bij een mogelijk bezoek aan Venetië.
Uiteraard bespreekt hij ook de gondels waar de stad beroemd mee geworden is en welke gevolgen dit voor de stad had en heeft. Westra is duidelijk niet te spreken over de toenemende drukte van toeristen in Venetië. Nostalgisch blikt hij terug op tijden waarin het allemaal nog anders of rustiger was. Dit maakt het Venetië van nu er niet aantrekkelijker op voor de lezer die mogelijk nog plannen heeft om die kant op te gaan en dat is jammer. Het doet een beetje afbreuk aan een stad in een boek die verder overstroomt van liefde.
Anders dan de titel van het boek, Venetianen kunnen niet fietsen, doet vermoeden is het geen klaagzang over de fietsende Venetiaan, maar is het een reisgids van de stad Venetië opgebouwd uit vele korte hoofdstukken waarin de schrijver uitweidt over de vele bioscopen, bewoners en toeristen. Maar nergens is een plattegrond te bekennen of een lijst met hotspots die vertelt waar je toch echt naar toe moet. Venetianen kunnen niet fietsen is dan ook geen standaard reisgids.
Voor wie zich afvraagt waar de titel eigenlijk vandaan komt: Die titel spreekt uiteindelijk voor zich als je het boek begint te lezen. Op slinkse wijze heeft Westra de fiets in zijn hoofdstukken verstopt met als klap op de vuurpijl een toelichtend hoofdstuk over ditzelfde vervoersmiddel.
Frans Westra (Culemborg, 1953) studeerde geschiedenis en was jarenlang bioscoopprogrammeur in Groningen. Hij publiceerde veelvuldig en is het meest bekend van zijn boeken Martinitoren en Palet van Groningen. Hij werd meermaals genomineerd als schrijver van het beste Groningen boek in de categorie non-fictie en voor zijn werk bezocht hij vele internationale filmfestivals, met als laatste De 75e editie van de ‘Mostra del Cinema’ in Venetië.
Titel: Venetianen kunnen niet fietsen
Auteur: Frans Westra
Pagina’s: 142
ISBN: 9789491737398
Prijs: €17,95
Uiteraard bespreekt hij ook de gondels waar de stad beroemd mee geworden is en welke gevolgen dit voor de stad had en heeft. Westra is duidelijk niet te spreken over de toenemende drukte van toeristen in Venetië. Nostalgisch blikt hij terug op tijden waarin het allemaal nog anders of rustiger was. Dit maakt het Venetië van nu er niet aantrekkelijker op voor de lezer die mogelijk nog plannen heeft om die kant op te gaan en dat is jammer. Het doet een beetje afbreuk aan een stad in een boek die verder overstroomt van liefde.
Anders dan de titel van het boek, Venetianen kunnen niet fietsen, doet vermoeden is het geen klaagzang over de fietsende Venetiaan, maar is het een reisgids van de stad Venetië opgebouwd uit vele korte hoofdstukken waarin de schrijver uitweidt over de vele bioscopen, bewoners en toeristen. Maar nergens is een plattegrond te bekennen of een lijst met hotspots die vertelt waar je toch echt naar toe moet. Venetianen kunnen niet fietsen is dan ook geen standaard reisgids.
Voor wie zich afvraagt waar de titel eigenlijk vandaan komt: Die titel spreekt uiteindelijk voor zich als je het boek begint te lezen. Op slinkse wijze heeft Westra de fiets in zijn hoofdstukken verstopt met als klap op de vuurpijl een toelichtend hoofdstuk over ditzelfde vervoersmiddel.
Frans Westra (Culemborg, 1953) studeerde geschiedenis en was jarenlang bioscoopprogrammeur in Groningen. Hij publiceerde veelvuldig en is het meest bekend van zijn boeken Martinitoren en Palet van Groningen. Hij werd meermaals genomineerd als schrijver van het beste Groningen boek in de categorie non-fictie en voor zijn werk bezocht hij vele internationale filmfestivals, met als laatste De 75e editie van de ‘Mostra del Cinema’ in Venetië.
Titel: Venetianen kunnen niet fietsen
Auteur: Frans Westra
Pagina’s: 142
ISBN: 9789491737398
Prijs: €17,95
RSS-feed