Chateau Désir, Herman Stevens  ****

door Gerrit Brand
 
Je hebt in de Nederlandse literatuur de bestsellers, de boeken van schrijvers van wie elk boek, hoe goed of slecht ook, breed aandacht krijgt van alle denkelijke media. Recensies en interviews in dagbladen en op tv die elkaar meestal overlappen. Zozeer dat je je afvraagt waarom men de redactionele pagina’s en zendtijd niet aan andere, minder bekende maar vaak betere schrijvers besteedt.
Herman Stevens is, net als Marcel Möring, zo’n schrijver die blijkbaar niet interessant is voor het grote publiek. Geheel ten onrechte overigens.

​Lotgevallen, Nara Vidal verschijnt op 2 oktober a.s.
Op 2 oktober 2020 verschijnt bij Uitgeverij Nobelman de roman Lotgevallen (Sorte) van de Braziliaanse schrijfster Nara Vidal. Het boek is hoogst actueel, met thema's als emigratie, armoede, slavernij, (slavernij verleden) en schandalen in de Katholieke kerk. Bovendien prachtig geschreven.
 

Jaarlijks wordt in Alkmaar op 18 november, de geboortedag van Joost Zwagerman (1963-2015), de Joost Zwagerman Lezing gehouden. Hiervoor wordt een vooraanstaande schrijver, journalist of beeldend kunstenaar van internationale betekenis uitgenodigd om te reflecteren op het belang van beeldende kunst en literatuur en de relatie tussen de twee domeinen. ​

De plaatsing van windturbines roept bijna overal weerstand op. Omwonenden klagen over de aantasting van hun uitzicht en woongenot. De gemoederen lopen soms hoog op, waarbij sabotage en terreur niet worden geschuwd.  Het inspireerde journalist Mannus van der Laan, die jarenlang voor Dagblad van het Noorden werkte, tot het schrijven van een roman. Het boek is inmiddels verkrijgbaar en te bestellen via www.nobelman.nl

In de Windvangers is het hoofdpersoon Adam Kamphuis die onaangenaam verrast wordt als praktisch in zijn achtertuin windturbines geplaatst worden. Zijn buurman plaatst de tribunes namelijk op zijn land. Hij stelt alles in het werk om het plan van de steenrijke ondernemer te dwarsbomen. Ondertussen komt hij in conflict met zijn vrouw die voor windenergie is. Zij is in de running om burgemeester te worden. De partijleider lijkt haar te steunen, maar een ambitieuze wethouder werpt zich ook op als kandidaat.
 
Kamphuis vecht op meerdere fronten. Hij strijdt tegen windmolens en wil opportunistische bestuurders ontmaskeren. De tegenstelling tussen het eigenbelang en de publieke zaak wordt in deze vlot geschreven roman op luchtige wijze ontvouwd. De ontknoping is even spannend als verrassend. De windvangers is een eigentijdse zedenschets waarin de personages worden verblind door hun hunkering naar seks, geld en macht.

Er is veel belangstelling voor het boek van de Groningse schrijver Willem Molema. Het zogenaamde NSB-boek dat gaat over de 10 NSB-artsen die in de Tweede Wereldoorlog in Groningen actief waren heeft al flink wat publiciteit weten te ontvangen bij lokale kranten.

Zo heeft het boek van de auteur, die ook twee boeken schreef over Veendam, al gestaan in de lokale krant van Veendam, De Feanster in Friesland, het streekblad en het Wester Kwartier en nu ook in de Gezinsbode van Groningen. 

Het boek verteld onthullende verhalen over fraude, de invloed van de NSB, de rol van ‘De beul van Groningen’ en de dood van drie van de tien artsen tijdens de oorlog. Trieste ervaringen van getuigen over de keuringen die meestal niets voorstelden, want de artsen waren slechts medische werktuigen van de nazi’s. 

.

Tekst: Inge Koekoek
Foto’s: Esther de Boer
Esther de Boer, 31 jaar, maakte begin vorig jaar een reis door Thailand. Ze schreef er een prachtig boek over, vol avontuur en zelfreflectie. Het is humoristisch, vlot geschreven en staat bovendien vol met gezondheidstips voor lichaam en geest. Op 7 maart presenteert Esther haar boek in de Bovenkamer van Groningen (de oude watertoren aan de Noorderbinnensingel). ​

Door Gerrit Brand

Hoe lang schrijft Maarten ’t Hart al wel niet? In 1971 kwam zijn eerste roman uit, Stenen voor een ransuil.  Ik was toen 15 jaar. En heb het boek niet gelezen. In 1978 verscheen Een vlucht regenwulpen waarmee hij zijn naam als bestsellerauteur vestigde. Ik studeerde toen Nederlands in Groningen en las het boek natuurlijk. Sindsdien heb ik af en toe romans van Maarten ’t Hart gelezen. Het is ook niet zo dat hij de boekenmarkt overvoerde, althans niet in mijn beleving. Op de een of andere manier werd mijn aandacht getrokken bij het verschijnen van zijn nieuwste roman, De nachtstemmer. Kan ook bijna niet anders want de publiciteit was en is groot.

Recensie door Gerrit Brand

Heel af en toe hoor je over een schrijver die je nog niet kent en die je aandacht trekt. Toen ik een recensie van Bloedwonder van Barry Smit las, raakte ik onmiddellijk geïnteresseerd. Wie is die schrijver (vierde boek al) die zo geprezen wordt?
Barry Smit blijkt in 1974 geboren te zijn, werkt als communicatiestrateeg bij Bits of Freedom (internet-vrijheid), ontving in 2018 de Victoriefonds Cultuurprijs en werd door Wim Brands opgenomen in een bloemlezing Nederlandse literatuur in de 21ste eeuw.

Tekst Gerrit Brand
​
Jan Cremer beweert in een interview in de Volkskrant met Arjan Petersdat literatuur aan hem niet besteed is. Hij leest geen literatuur. ‘Als je mij een roman ziet lezen ben ik niet in orde.’ Mooi gezegd, maar ik geloof er niets van. Bij Jan Cremer heb je altijd met een hoop bravoure van doen. Jan Cremer is tachtig geworden. Maar hij schrijft nog met de zwier van een twintiger. Jan Cremer is het middelpunt van de wereld, in ieder geval van zijn eigen universum. Cremer is schrijver én schilder.  In 2006 had hij nog een grote tentoonstelling in het Groninger Museum met zijn enorme Zeezichten.

Ik herinner me nog goed de rockopera Ik Jan Cremer die in augustus 1985 in première ging in de Stadsschouwburg in Groningen (volgens een recensie in NRC met zinderend applaus), maar al vrij snel daarna wegens faillissement uit het theater verdween. Het leverde de Gemeente Groningen overigens de nodige schandalen op.  Destijds schreef ik er een stuk over in een zakenblad dat ik nergens meer kan achterhalen. We hadden toen nog geen computers maar schreven nog met een typemachine. Sinds die tijd ben ik altijd een fan geweest van Jan Cremer. Zijn magnum opus De Hunnen staat nog steeds pontificaal bij mij in de boekenkast en daar staat nu dus Canaille naast dat ik als recensie-exemplaar van de Bezige Bij ontving. Canaille is zijn meest recente roman, het derde deel in een reeks die Odyssee heet. Ik heb de eerste twee delen inmiddels maar uit eigen zak aangeschaft want die móet ik lezen. Zo goed vind ik Canaile.