Wat is uniek in Aafke Steenhuis’ laatste boek over zichzelf?
Het zelfonderzoek dat zij hierin doet. Zowel in tekst (de dagboeken) als in beeld (de zelfportretten). Zestig jaar (het eerste dagboekfragment schreef zij op haar achtste in 1954 en het laatste op haar zeventigste in 2017) in fragmenten uit haar enorme reeks dagboeken - meer dan 150 stuks - heeft zij opgenomen in dit boek. En daarbij beschrijft zij niet alleen haar eigen leven maar verbreedt dit telkens naar een algemeen maatschappelijke perspectief. Omdat ze leeft in een links intellectueel milieu in Amsterdam, levert dat een boeiende schets op, waarbij zij haar leven van jong meisje tot oudere vrouw in de Nederlandse samenleving van de laatste decennia van de 20ste eeuw overziet.
Veel van de beschrijvingen gaan over geluk, verlangen en ellende in de liefde, over reizen, tekenen en schrijven, over haar werk als journaliste bij het opinieweekblad De Groene Amsterdammer, over kunst en politiek. Over haar vele ontmoetingen met internationale schrijvers en cineasten. Over de boeken die ze leest. Over wandelingen en fietstochten in de natuur.
Ze tekent zichzelf vanuit dezelfde behoefte als waarom ze een dagboek bijhoudt: wie ben je? Wat is een mens?
Zestig jaar proberen om het wonder van het leven en van de wereld te begrijpen, zestig jaar zelfonderzoek in dagboeken en zelfportretten. Dat is uniek.
Nu mijn vaag aan jou als de uitgever van haar vier boeken. Wat was uniek in haar oude boeken? (Voor mij bijvoorbeeld, dat iedereen migrant is)
Haar brede belangstelling, zoals hierboven aangegeven in alle aspecten die in haar laatste boek de revue passeren, exploreert zij al decennia in haar andere publicaties. Of die nu als onderwerp het landschap van haar geboortegrond hebben van Groningen of haar nieuwe leefomgeving in Amsterdam-Noord beschrijft, of zelfs haar vele reisbestemmingen in andere continenten.
Zij is een journalist die schrijft en interviewt. Zij is een lyricus, die natuur en liefde bezingt. Zij is een historicus die allerlei verbanden vanuit het verleden traceert. nEn altijd maakt zij met deze mix haar boeken. Altijd zijn de boeken van Aafke Steenhuis zoals zijzelf nieuwsgierig, kritisch en liefdevol de wereld om haar heen beziet.
Welke van haar persoonlijke trekken zijn er te zien in haar (oude-nieuwe) teksten en beelden?
Net als wij allemaal is Aafke Steenhuis een mens met opgewekte en met zwaarmoedige kanten. Het leven lacht haar toe, maar natuurlijk is er ook treurnis. Het is de kracht van haar als schrijver en kunstenaar om de volle breedte van het bestaan en ook vooral haar bestaan aanwezig te laten zijn in haar werk. Dat maakt het dan ook zo herkenbaar voor een brede groep belangstellenden.
Bij het verschijnen van dit laatste boek van haar was er enige twijfel of ze zichzelf niet te veel uitsprak over de intieme aspecten van haar leven, waarmee zij zich ook buitengewoon kwetsbaar opstelt naar de buitenwereld toe. Maar uiteindelijk is het tonen van kwetsbaarheid vooral een teken van kracht en zeker niet van zwakte. En daarmee zal haar boek een getuigenis zijn van gretig levensplezier evenzo troost bieden in moeilijke tijden.
En hier nog een link naar een mooi artikel van Marja Pruis in De Groene Amsterdammer.
Op 17 oktober 2017 was Aafke Steenhuis zelf aanwezig bij de presentatie van haar vierde boek bij "Philip Elchers", Oude Boteringestraat 41.
De eerdere boeken, die zij met Philip Elchers maakte, zijn:
Winter in Waterland - Een schaatshooglied.
De Eems - Een stroom van beelden
De magie van het IJ - Panorama Amsterdam Noord