Auteur: Frans Oosterbaan
Naar buiten kijkend terwijl ik dit schrijf, zou ik niet zeggen dat er een heel jaar verstreken is sinds mijn eerste blogje. De geschiedenis lijkt zich tot in details te herhalen, het weer is vaak net zo grijs en donker en deprimerend (bovendien veel te warm voor het seizoen) en van de zonnepanelen kan er opnieuw nauwelijks een schemerlampje branden. Maar tijd is een wispelturige uitvinding die zich niet stoort aan wat we met z’n allen hebben afgesproken, gebeurtenissen en omstandigheden van een jaar geleden kunnen inderdaad aanvoelen alsof ze zich gisteren hebben afgespeeld, maar net zo goed alsof er pakweg een decennium verstreken is … of zelfs dat het in een ander leven was.
Naar buiten kijkend terwijl ik dit schrijf, zou ik niet zeggen dat er een heel jaar verstreken is sinds mijn eerste blogje. De geschiedenis lijkt zich tot in details te herhalen, het weer is vaak net zo grijs en donker en deprimerend (bovendien veel te warm voor het seizoen) en van de zonnepanelen kan er opnieuw nauwelijks een schemerlampje branden. Maar tijd is een wispelturige uitvinding die zich niet stoort aan wat we met z’n allen hebben afgesproken, gebeurtenissen en omstandigheden van een jaar geleden kunnen inderdaad aanvoelen alsof ze zich gisteren hebben afgespeeld, maar net zo goed alsof er pakweg een decennium verstreken is … of zelfs dat het in een ander leven was.
RSS-feed