| FICTIE ‘Met Monique.’ ‘Hé Monique, je spreekt met Patrick Krop.’ ‘Waar wil je over schrijven?’ ‘Je weet al waar ik voor bel?’ ‘Zeker, ik word tientallen keren per dag gebeld door schrijvers. Langzamerhand dringt het in het schrijverswereldje door dat het handig is eerst mij even te raadplegen.’ ‘Ah… ja… inderdaad, daarom bel ik.’ ‘Ok, zeg het maar.’ ‘De kogel is door de kerk en dat bedoel ik uiteraard figuurlijk. Je zou kunnen denken dat ik een pistool heb leeggeschoten ergens in een kerkje op de Veluwe.’ |  |
|
0 Opmerkingen
 Column Patrick Krop
Taaluitingen Wat is het toch een voorrecht elke dag intensief met taal bezig te mogen zijn. Of het nou gaat om het schrijven van teksten, het redigeren van een boek of het mogen beoordelen van taalniveaus, ik doe het met veel voldoening en plezier. Zelfs als ik op een rustig tempo achter een busje rij op de weg van Assen naar Drachten vallen mij taaluitingen op en ik kan het dan niet laten erover na te denken. Zo reed ik dus richting een school om aldaar taalexamens af te nemen. Vóór mij reed een wit busje, dat weinig haast had. Keurig hield de chauffeur zich aan de maximaal toegestane snelheid. Op het busje stonden twee zinnen die mij intrigeerden: |
Auteur
|
RSS-feed