Er was eens, bij het Noorderplantsoen een knus straatje, met een gezellig huisje en als het mooi weer is staat de voordeur gewoon uitnodigend open. Zo zou je bijna gaan praten als je bij Hilda Groen en Jeanne Cazemier (19) in de woonkamer staat. Hun huis voelt namelijk als een waar sprookje. 

Door de dikke regendruppels komt Marion Tilburg (20) aangerend naar het grote ijzeren hek dat midden in het steegje tussen ons in staat. ‘Gelijk even de post checken hoor,’ zegt ze terwijl ze de klep van een van de vele brievenbussen aan de muur opengooit. Binnen kan ik mijn natte jas ophangen en wordt me een taartje voorgeschoteld, nog over van haar verjaardag.

Ik heb de eer om vandaag een kijkje te nemen bij een van de bewoners van het enige echte studentenhuis van de Groninger Studenten Roeivereniging Aegir. Het huis is in de loop der jaren door een heleboel bloedfanatieke jongens bewoond en allemaal hebben ze na vertrek iets achter gelaten. ‘Veel van wat je aan de muren en aan het plafond ziet hangen hoort bij de kamer en heb ik er niet zelf neergehangen,’ vertelt Bas Sandor (18). Boven het hoofdeind van zijn bed hangt een fiets, overal kan je oude posters en platen terugvinden en zijn huisgenoot heeft een stuk boot aan het plafond hangen. Niet een hele boot want die kon de bocht op de trap niet maken

Als ik het woningcomplex waar Esmé van den Boom (21) woont binnenkom moet ik me langs twee studenten wurmen die een kast op een skateboard proberen te verhuizen. In het midden van het complex is een binnenplaats ‘Bij ons toetjesfeest dansten we daar in de regen en in de zomer zetten we er picknicktafels neer en gaan we met zijn alle hier barbecueën,’ vertelt ze me later. Ik heb alweer door dat ik bij een student ben beland met een woning om jaloers op te zijn.

‘Hard kloppen want de bel doet het niet’ staat er op de voordeur van het huis dat vlak achter de Rijksuniversiteit ligt. Wil je dat Michelle Latumanuwy, 21 jaar oud, de deur opendoet, dan kan je haar beter mobiel bellen want haar kamer bevindt zich helemaal in het torenkamertje van de woning. 

Tussen de straat met de dames van plezier en de woonboten worden oude kantoorgebouwen verhuurd aan studenten. Hier sta ik vandaag voor de deur. Melle Smid, 22 jaar oud, komt me vanaf boven ophalen. Als we in de lift staan moet hij zijn hoofd een beetje buigen om in de kubus te passen. 

Als je er langsloopt zal je het niet zien, zo smal is het steegje dat naar de voordeur leidt van Sanne van der Velde. De straatjes van Venetië zijn er niets bij. Sanne, 23 jaar oud en studente International Business and Languages aan de Hanze University, laat ons binnen (“O ja, daar stroomt water naar beneden, daar moet ik de huisbaas nog even over spreken”). Haar kamer is echter een totale tegenstelling van het smalle steegje: ruim en licht.