Door Gerrit Brand

Hoe lang schrijft Maarten ’t Hart al wel niet? In 1971 kwam zijn eerste roman uit, Stenen voor een ransuil.  Ik was toen 15 jaar. En heb het boek niet gelezen. In 1978 verscheen Een vlucht regenwulpen waarmee hij zijn naam als bestsellerauteur vestigde. Ik studeerde toen Nederlands in Groningen en las het boek natuurlijk. Sindsdien heb ik af en toe romans van Maarten ’t Hart gelezen. Het is ook niet zo dat hij de boekenmarkt overvoerde, althans niet in mijn beleving. Op de een of andere manier werd mijn aandacht getrokken bij het verschijnen van zijn nieuwste roman, De nachtstemmer. Kan ook bijna niet anders want de publiciteit was en is groot.

Recensie door Gerrit Brand

Heel af en toe hoor je over een schrijver die je nog niet kent en die je aandacht trekt. Toen ik een recensie van Bloedwonder van Barry Smit las, raakte ik onmiddellijk geïnteresseerd. Wie is die schrijver (vierde boek al) die zo geprezen wordt?
Barry Smit blijkt in 1974 geboren te zijn, werkt als communicatiestrateeg bij Bits of Freedom (internet-vrijheid), ontving in 2018 de Victoriefonds Cultuurprijs en werd door Wim Brands opgenomen in een bloemlezing Nederlandse literatuur in de 21ste eeuw.

Tekst Gerrit Brand
​
Jan Cremer beweert in een interview in de Volkskrant met Arjan Petersdat literatuur aan hem niet besteed is. Hij leest geen literatuur. ‘Als je mij een roman ziet lezen ben ik niet in orde.’ Mooi gezegd, maar ik geloof er niets van. Bij Jan Cremer heb je altijd met een hoop bravoure van doen. Jan Cremer is tachtig geworden. Maar hij schrijft nog met de zwier van een twintiger. Jan Cremer is het middelpunt van de wereld, in ieder geval van zijn eigen universum. Cremer is schrijver én schilder.  In 2006 had hij nog een grote tentoonstelling in het Groninger Museum met zijn enorme Zeezichten.

Ik herinner me nog goed de rockopera Ik Jan Cremer die in augustus 1985 in première ging in de Stadsschouwburg in Groningen (volgens een recensie in NRC met zinderend applaus), maar al vrij snel daarna wegens faillissement uit het theater verdween. Het leverde de Gemeente Groningen overigens de nodige schandalen op.  Destijds schreef ik er een stuk over in een zakenblad dat ik nergens meer kan achterhalen. We hadden toen nog geen computers maar schreven nog met een typemachine. Sinds die tijd ben ik altijd een fan geweest van Jan Cremer. Zijn magnum opus De Hunnen staat nog steeds pontificaal bij mij in de boekenkast en daar staat nu dus Canaille naast dat ik als recensie-exemplaar van de Bezige Bij ontving. Canaille is zijn meest recente roman, het derde deel in een reeks die Odyssee heet. Ik heb de eerste twee delen inmiddels maar uit eigen zak aangeschaft want die móet ik lezen. Zo goed vind ik Canaile.

Recensie door Renee de Jonge
 
Frans Westra was veertig jaar de enig onafhankelijke bioscoopprogrammeur van Groningen. Dus het is niet wonderlijk dat hij dertig jaar geleden terechtkwam in Venetië voor het filmfestival aldaar. Hij wist toen niet wat hem te wachten stond. Met een overstap in Milaan, want KLM vloog toentertijd nog niet rechtstreeks naar Venetië, was het nog maar de vraag of hij het Lido op tijd zou halen. In een watertaxi die eerder dienst deed als speedboot-taxi kwam hij op plek van bestemming en sindsdien was hij verkocht. Hij schreef een boek over zijn geliefde Venetië dat op 16 november verschijnt bij uitgeverij Nobelman. ​

Zaterdagavond 3 november presenteert Jan Mulder zijn gloednieuwe roman Liefde & aardbevingen op literair festival Het Grote Gebeuren. Het leukste festival voor lezers en schrijvers verwelkomt ook de Britse debutant Imogen Hermes Gowar en de Tsjechische auteur Marek Šindelka, de Groningers Peter Middendorp en Fieke Gosselaar, de Vlaamse Kristien Hemmerechts en de debutanten Persis Bekkering, Sytske van Koeveringe en Rinske Hillen. Daarnaast verwelkomen we de al eerder aangekondigde Toon Tellegen, Frank Westerman, Aafke Romeijn, Jeroen Olyslaegers, de terugblik op M. Vasalis en de presentatie van Leesbaar Groningen.
​

​
Recensie door Renee de Jonge
 
In dit boek laat Paul Smeekes vanuit zijn ruime ervaring als coach zien, hoe je het mensen naar de zin kunt maken zonder jezelf voorbij te lopen. En hoe je deze eigenschap juist kunt inzetten om er meer mee te bereiken.

​Chemo - wat nu? bevat praktische tips waar je mee aan de slag kunt voordat je met de chemotherapie begint en voor tijdens het traject. Zodat je het gevoel krijgt de regie weer een beetje in eigen handen te hebben.

Over oude wegen, Mathijs Deen

Tekst Gerrit Brand
De ondertitel van het boek van Mathijs Deen, Over oude wegen, luidt: Een reis door de geschiedenis van Europa. Die ondertitel is niet onbelangrijk. Toen ik het boek voor het eerst zag, dacht ik als autoliefhebber en met mijn achtergrond als uitgever van het automagazine GranTurismo, hé, een boek over oude wegen in Europa. Dat is vast een romantisch boek waarin reizen door Europa centraal staat. Maar schijn bedriegt. Over oude wegen is veel meer.

Recensie door Gerrit Brand

Een klein oeuvre maar wat een meesterwerken!
 
Bijbelse landbouw en Een glas woede zijn de twee voornaamste werken van Raduan Nassar. Uitgeverij Prometheus heeft ze als twee verschillende boekjes uitgebracht. In de sublieme vertaling van Harrie Lemmens. Raduan Nassar (1935) is een raadselachtige schrijver die je zonder meer tot de top van de Braziliaanse literatuur mag rekenen. Het gekke is dat hij na deze twee boeken, en nog een paar verhalen die (nog) niet vertaald zijn maar wel in zijn Obra Completa dat in 2016 in Brazilië uitkwam staan, gestopt is met schrijven. ​

Het nieuwste boek van Aafke Steenhuis "WIE BEN JE?", uitgegeven door uitgeverij Philip Elchers te Groningen, ligt al in de boekhandels.  Flip Ekkers, de uitgever, geeft antwoord op drie vragen van Joanna Paszkiewicz over het boek. 
                                         
 Wat is uniek in Aafke  Steenhuis’ laatste boek over zichzelf?
Het zelfonderzoek dat zij hierin doet. Zowel in tekst (de dagboeken) als in beeld (de zelfportretten). Zestig jaar (het eerste dagboekfragment schreef zij op haar achtste in 1954 en het laatste op haar zeventigste in 2017) in fragmenten uit haar enorme reeks dagboeken - meer dan 150 stuks - heeft zij opgenomen in dit boek. En daarbij beschrijft zij niet alleen haar eigen leven maar verbreedt dit telkens naar een algemeen maatschappelijke perspectief. Omdat ze leeft in een links intellectueel milieu in Amsterdam, levert dat een boeiende schets op, waarbij zij haar leven van jong meisje tot oudere vrouw in de Nederlandse samenleving van de laatste decennia van de 20ste eeuw overziet. ​