Joanna Paszkiewicz praat met Patrick Eijndhoven, ook wel bekend als Patrick van ’t Schip
Een plek waar pubers veel samenkomen, is Jeugdcentrum ’t Schip. Dat behoort tot Wijkcentrum Het Dok. De activiteiten die in het Jeugdcentrum worden georganiseerd vallen onder de organisatie WIJ Lewenborg. WIJ Lewenborg is een onderdeel van WIJ GRONINGEN . In Groningen-stad zijn in totaal 11 WIJ-teams actief. In andere steden zijn ook WIJ-teams actief.
- Je bent ook wel bekend onder de roepnaam Patrick van ‘t Schip, niet alleen ingevolge jouw verbinding met Jeugdcentrum ‘t Schip maar ook door jouw sterke persoonlijke inbreng. Het Jeugdcentrum werkt van maandag tot en met vrijdag met een breed programma. Maar dit is niet de enige plek waar je activiteiten tot uiting komen. Je spreekt elke week tijdens pauzes op middelbare scholen (individuele gesprekken), je ontmoet groepen op straat, je hebt individuele contacten op straat. Alles bij elkaar - hoeveel uren per week is dat?
- Officieel 32 uur per week maar ik kijk niet zo nauw naar de werktijden. Ik werk gewoon elke dag en doe dan wat nodig is, vaak dus ook wat meer. Het belangrijkste: onze hulp is persoonlijk en kleinschalig.
-Hoe lang werk je hier inmiddels ?
-Ik werk nu zo’n 12 ½ jaar in Lewenborg. Nu via het WIJ-team, maar daarvoor vanuit de MJD. Het leuke is dat zich elke week nieuwe situaties en uitdagingen aandienen.
- Wanneer ben je blij?
-Ik ben blij als de jongeren met succes nieuwe dingen proberen.
- Je werkt met pubers. De pubertijd, die in het algemeen tussen het tiende en achttiende levensjaar plaatsvindt, lijkt me de moeilijkste periode van het leven; op zoek naar de nieuwe identiteit.
-De pubertijd is een heftige leeftijd! Lichamelijke en psychische veranderingen vinden in rap tempo plaats. Er vinden allerlei ontwikkelingen in de hersenen plaats. In korte tijd ontwikkelen meisjes en jongens zich tot volwassene. Ze worden geslachtsrijp en ontwikkelen zich mentaal tot volwassene. Al deze veranderingen hebben gevolgen voor hun sociaal-emotionele ontwikkeling.
-Pubers groeien toe naar zelfstandigheid. Zij gaan zich losmaken van hun ouders en krijgen hechtere vriendschappen. De invloed van hun vriendenkring wordt groot, groter dan die van hun ouders. Zij hebben meer vrijheid nodig om onafhankelijk te zijn en nieuwe dingen uit te proberen. Daardoor lopen zij nogal eens tegen de grenzen aan die je als ouders aan hen stelt. Zij hebben als het ware een natuurlijke drang om in te gaan tegen gezag. Zij willen op hun eigen manier leven maar komen daarin met ouders en leraren in conflict. Ze willen zelf beslissingen nemen. Ze zijn op zoek naar hun nieuwe identiteit. Ze zijn veel met zichzelf bezig en gaan ontdekken wie ze zijn...
-Mijn rol daarbij is de psychische ontwikkeling van de puberteit te begeleiden: zelf bedenken, zelf doen, zelf verantwoordelijkheid nemen.
-De huidige taak van de WIJ-teams is duidelijk: mensen stimuleren meer zelfredzaam te zijn. Zelf bedenken, zelf doen , zelf verantwoordelijkheid nemen. Dit is een landelijke tendens, van groot belang. Jongeren moeten kunnen opgroeien tot zelfredzame burgers die actief deelnemen aan de samenleving. Tien jaar geleden was dat nog anders. In het verleden lag de nadruk op het meteen helpen van mensen. Dat was snel, makkelijk en kosteloos. Nu is het credo: zelf aan het werk! Om concreet te zijn: in plaats van kant-en-klare maaltijden die je zo op kon halen, wordt er nu samen gekookt waarbij ook de keuzes zoals waar het menu uit bestaat en wie welke boodschappen doet, samen genomen worden. De enige limiet is het budget.
-Het werk van jeugdhulpverlener is heel intensief... En jongeren kunnen zich ook misdragen.
-Ja, mensen hebben soms ook negatieve ervaringen met jongeren. Dit kwam ook ter sprake tijdens het wijkgesprek over veiligheid in Lewenborg, georganiseerd door de driehoek (gemeente, politie en openbaar ministerie) samen met organisaties in de wijk. Het is begrijpelijk dat ook dit fenomeen aan de orde komt. Ook in het jeugdcentrum, een plek waar jeugd zichzelf moet kunnen zijn hebben we soms last van hun gedrag. Onze rol in 't Schip is om de sfeer te bewaken. Maar ook tijdens de moeilijke momenten in contact blijven, luisteren, corrigeren, soms even naar huis sturen, maar nooit definitief wegsturen! Je doet je best, maar zij blijven pubers!
- Wat zijn de typisch goede kanten van de jeugd?
- Zij willen veel dingen doen, niet alleen voor zichzelf maar ook voor anderen. Zij willen echt helpen. Voorbeeld uit Het Dok: kerstdiner voor gezinnen in 2016.
-Heeft ’t Schip specifieke programma’s ?
- Gedurende het jaar wordt in ‘t Schip voorlichting gegeven over verschillende onderwerpen die in de puberteit spelen: verandering van het lichaam, relaties, gezondheid en risico’s op seksueel gebied. Maar ook gevaar van internet, loverboys, roken, alcohol, drugs.... Tijdens de Week van het Geld komen geldkwesties aan bod: zakgeld, budgetteren, bijbaantjes. Allerlei onderwerpen komen spelenderwijs aan bod.
Rest nog de politiek...En ook dat komt aan de orde, zo hielden we tijdens de laatste verkiezingen een miniverkiezing tijdens de jeugdsoos. Wat dat betreft kan het niet vroeg genoeg zijn: tijdens bijeenkomsten van de kinderraad wordt al geoefend met het democratisch proces; zelf met argumenten komen, maar ook naar andere meningen luisteren.
- Soms kom ik lopend naar huis 's avonds bij ’t Schip, achterkant van Het Dok, en zie de open deur met jongeren staan. De kleine groepen staan in de deuropeningen.
- Dat gebeurt tijdens "Jeugdsoos" - op woensdag en vrijdag van 19.30 tot 22.00 . De deur staat open en iedereen kan komen binnen. Meestal komen tussen 12 en 25 personen. De kern bestaat uit een redelijk vaste groep in de leeftijd tussen 14 en 17 jaar. Wij hebben ook twee andere avonden: maandag van 17.45 tot 20.30 uur is de meidenclub 13+ en op dinsdagavond een jongensclub voor jongens van 8 tot 16 jaar. Tijdens deze avonden is de jeugd zelf verantwoordelijk voor het programma. Tijdens de clubs worden samen activiteiten gekozen. Tijdens soos gaat iedereen zijn eigen weg. De jeugd komt vooral om leeftijdsgenoten te ontmoeten maar vindt het ook prettig dat ze hun verhaal kwijt kunnen.