Tekst en foto's :Jan Keulen
Bespodt niet een out wyf ofte man niemant wyet waer ’t hem toe comen can. Het eeuwenoude opschrift boven de poort van het Sint Anthony Gasthuis aan de Groningse Rademarkt laat zich lezen als waarschuwing avant la lettre tegen ouderendiscriminatie.
Groningen staat bekend om zijn tientallen hofjes en gasthuizen, de oudste dateert al uit de dertiende eeuw. De tientallen vaak pittoreske oases van rust vormen één van de charmes van de stad. Toeristen maar ook Stadjers kunnen genieten van een populaire wandelroute om de historische hofjes te bezoeken en tot rust te komen in de mooie tuinen, de verstilling te midden van de bruisende stad, de voorbije eeuwen die even tot leven komen.
Bespodt niet een out wyf ofte man niemant wyet waer ’t hem toe comen can. Het eeuwenoude opschrift boven de poort van het Sint Anthony Gasthuis aan de Groningse Rademarkt laat zich lezen als waarschuwing avant la lettre tegen ouderendiscriminatie.
Groningen staat bekend om zijn tientallen hofjes en gasthuizen, de oudste dateert al uit de dertiende eeuw. De tientallen vaak pittoreske oases van rust vormen één van de charmes van de stad. Toeristen maar ook Stadjers kunnen genieten van een populaire wandelroute om de historische hofjes te bezoeken en tot rust te komen in de mooie tuinen, de verstilling te midden van de bruisende stad, de voorbije eeuwen die even tot leven komen.
Ongetwijfeld hebben de initiatiefnemers van de Ebbingehof zich laten inspireren door het principe van de Groningse “hemelse hofjes”. Wat zou het fijn zijn om samen ouder te worden, elkaars interesses te delen en elkaar -zo nodig- bij te staan. Wat een aantrekkelijk perspectief om in een kleinschalig comfortabel gebouw te wonen met een rustgevende, groene binnentuin, in het centrum van Groningen, op loopafstand van de Grote Markt, het Groninger Forum, de Stadsschouwburg, bioscopen, cafés en restaurants.
De eerste stappen op weg naar de Ebbingehof werden haast tien jaar geleden gezet toen een groep, vooral vrouwelijke, enthousiastelingen Bewonersvereniging ’t Ebbingehofje oprichtte. Veel interne discussies, gesprekken met de Gemeente Groningen, banken en andere externe partijen later, werd in 2017 Stichting Ebbingehof opgezet. Doel van de stichting werd “het verwerven, ontwikkelen, realiseren, beheren en exploiteren van een wooncomplex in de stad Groningen voor bewoners, die gezamenlijk hun betrokkenheid bij elkaar en met de samenleving delen”.
Inmiddels is dit nobele idee werkelijkheid aan het worden en staat de vijf verdiepingen tellende Ebbingehof in de steigers. Verwacht wordt dat het gebouw in november 2021 wordt opgeleverd.
De locatie is bijzonder: het veertig huurwoningen tellende complex wordt neergezet boven de parkeergarage Boterdiep, in het hart van het nieuwe Ebbingekwartier. Deze jonge buurt, deels nog in aanbouw maar nu al met een bedrijvige, creatieve en artistieke uitstraling, wordt gebouwd op het vroegere CiBoGa-terrein. Voor niet- of net-Groningers: het Circus, Boden en Gasterrein (CiBoGa) is een historisch stukje Groningen waar nóg weer eerder, al in de zeventiende eeuw, een eerste stadsuitbreiding plaatsvond.
Ook het aardbevingsbestendige en duurzame gebouw is in een aantal opzichten bijzonder. Dat geldt zeker voor de vorm: vijfhoekig, met binnentuin en binnen-terrassen, maar ook voor het eigenzinnige ontwerp. De gerenommeerde Japans-Nederlandse architect Moriko Kira heeft op een elegante manier het individuele en collectieve met elkaar proberen te verbinden. Licht speelt daarbij een belangrijke rol. Lichtinval, speelse doorkijkjes en materiaalgebruik creëren een optimistische, verbindende sfeer.
Het ontwerp sluit aan bij het concept van Ebbingehof: een woongemeenschap voor 50+ers, mannen, vrouwen en (echt-) paren, die betrokken in het leven staan en nabuurschap belangrijk vinden.
De bewoners zijn gezamenlijk verantwoordelijk voor de gemeenschappelijke voorzieningen in het gebouw en voor de activiteiten die zij voor en met elkaar ontplooien. Ebbingehof is dan ook niet van een projectontwikkelaar, overheid of woningcorporatie, maar uiteindelijk van de bewoners zelf. In die zin is het een uniek project.
Een aantal bewoners participeert in de financiering van het project, maar dat is geen voorwaarde om een appartement te huren. Geen van de veertig woningen, die in verschillende groottes en vormen komen, zijn te koop. De Ebbingehof biedt alleen huurappartementen. Want om fijn te kunnen wonen hoef je niet te bezitten, zo is de gedachte en daarbij komt: de bewoners zijn, naast huurder, ook deelnemers aan een woongemeenschap.
Wat houdt die Ebbingehof-gemeenschap precies in? ‘Dat zal de toekomst moeten uitwijzen’, zegt een van de aspirant-bewoners. ‘Maar het gaat in ieder geval om mensen waarmee je iets deelt, die je regelmatig ziet en waarvan je weet hoe hun leven eruitziet.’
De eerste stappen op weg naar de Ebbingehof werden haast tien jaar geleden gezet toen een groep, vooral vrouwelijke, enthousiastelingen Bewonersvereniging ’t Ebbingehofje oprichtte. Veel interne discussies, gesprekken met de Gemeente Groningen, banken en andere externe partijen later, werd in 2017 Stichting Ebbingehof opgezet. Doel van de stichting werd “het verwerven, ontwikkelen, realiseren, beheren en exploiteren van een wooncomplex in de stad Groningen voor bewoners, die gezamenlijk hun betrokkenheid bij elkaar en met de samenleving delen”.
Inmiddels is dit nobele idee werkelijkheid aan het worden en staat de vijf verdiepingen tellende Ebbingehof in de steigers. Verwacht wordt dat het gebouw in november 2021 wordt opgeleverd.
De locatie is bijzonder: het veertig huurwoningen tellende complex wordt neergezet boven de parkeergarage Boterdiep, in het hart van het nieuwe Ebbingekwartier. Deze jonge buurt, deels nog in aanbouw maar nu al met een bedrijvige, creatieve en artistieke uitstraling, wordt gebouwd op het vroegere CiBoGa-terrein. Voor niet- of net-Groningers: het Circus, Boden en Gasterrein (CiBoGa) is een historisch stukje Groningen waar nóg weer eerder, al in de zeventiende eeuw, een eerste stadsuitbreiding plaatsvond.
Ook het aardbevingsbestendige en duurzame gebouw is in een aantal opzichten bijzonder. Dat geldt zeker voor de vorm: vijfhoekig, met binnentuin en binnen-terrassen, maar ook voor het eigenzinnige ontwerp. De gerenommeerde Japans-Nederlandse architect Moriko Kira heeft op een elegante manier het individuele en collectieve met elkaar proberen te verbinden. Licht speelt daarbij een belangrijke rol. Lichtinval, speelse doorkijkjes en materiaalgebruik creëren een optimistische, verbindende sfeer.
Het ontwerp sluit aan bij het concept van Ebbingehof: een woongemeenschap voor 50+ers, mannen, vrouwen en (echt-) paren, die betrokken in het leven staan en nabuurschap belangrijk vinden.
De bewoners zijn gezamenlijk verantwoordelijk voor de gemeenschappelijke voorzieningen in het gebouw en voor de activiteiten die zij voor en met elkaar ontplooien. Ebbingehof is dan ook niet van een projectontwikkelaar, overheid of woningcorporatie, maar uiteindelijk van de bewoners zelf. In die zin is het een uniek project.
Een aantal bewoners participeert in de financiering van het project, maar dat is geen voorwaarde om een appartement te huren. Geen van de veertig woningen, die in verschillende groottes en vormen komen, zijn te koop. De Ebbingehof biedt alleen huurappartementen. Want om fijn te kunnen wonen hoef je niet te bezitten, zo is de gedachte en daarbij komt: de bewoners zijn, naast huurder, ook deelnemers aan een woongemeenschap.
Wat houdt die Ebbingehof-gemeenschap precies in? ‘Dat zal de toekomst moeten uitwijzen’, zegt een van de aspirant-bewoners. ‘Maar het gaat in ieder geval om mensen waarmee je iets deelt, die je regelmatig ziet en waarvan je weet hoe hun leven eruitziet.’
 |  |
RSS-feed