Ik wil iets zeggen over de globale emoties

​​Joanna Paszkiewicz praat met theatermaker Jaime Ibanez

J.P.: - Jouw naam is vast verbonden aan zelfstandig theater en animatiefilm. Tijdens het laatste festival Noorderzon heb ik  jouw voorstelling  gezien, een spektakel van 50 minuten  met de lange titel: “I started  a Second-Handshop with all the things  I told You  when I was in love”. Je werkte aan de verschillende gedaanten waarin liefde zich manifesteert.
Na deze voorstelling dacht ik: typisch Jaime Ibanez! Simpele maar kenmerkende beeldtaal met sterk een persoonlijk en autobiografisch karakter. Je creëer altijd iets volgens eigen concept en je neemt  de organisatorische verantwoordelijkheid zelf.                                                                     
 Als “starter” direct na Academie Minerva ben je snel bekend geworden.

J.I.: -  Ik  heb de studie autonome  beeldende kunst gevolgd, in ben afgestudeerd in 2007  en  dezelfde jaar was ik winnar van het  George Verberg Stipendium, die in het leven is geroepen  ter gelegenheid van George Verberg, hoofddirecteur van de Gasunie. Na de prijsuitreiking werd mijn expositie geopend, het resultaat van de reis door de Baltische staten.                                                                                                                          Ik heb later veel geëxposeerd maar zo langzamerhand  werk ik steeds  met film- en  theaterprojecten. Als zelfstandig  theatermaker  maak ik een mix  van teksten, objecten, muziek, beweging  en eigen installaties. Mijn eerste  voorstelling - eenpersoonstheater  met absurdistische  verhalen “Who needs an audience” werd eerst gepresenteerd in 2010 op Terschelling tijdens het Oerol Festival.
Mijn verhalen hebben een lage drempel. Ik werk  voor een breed  en bovenal  jong publiek. Maar ik probeer  mijn werk een globale betekenis geven.
 
J.P.: -  Wat bedoel je met “globale betekenis”?
 
J.I.: - - Ik wil iets zeggen over globale emoties; eenzaamheid, liefde, jaloezie.                    
 
J.P.: - Je zegt dat je werkt voor een breed publiek, hoewel ik jouw film en theaterproducties  exclusief vind. In je verhalen en sprookjes creëer je een eigen  specifieke fantasiewereld, die vaak autobiografisch is. Maar je bent nooit realistisch. Vaak absurdistisch, avontuurlijk.  Hoe ben je gekomen  naar deze eigen  wereld?
 
J.I.: - Zoals  vaak gebeurt  bij film- of  theatermakers, illustratoren, stripkunstenaars, het begint met zoeken in de kindertijd.  Zeker de groene wildernis in Lewenborg, binnen het  LeRoy gebied  tijdens mijn kinderjaren  speelt een rol. Dat was mijn fantasiewereld. Er was veel ruimte voor kinderen  om te spelen, om iets te ontdekken, om iets te doen – bijvoorbeeld  op het water  een drijvende constructie maken, eigen hut bouwen, iets plukken. Ik was elke dag daar.
(Nu digressie: tijdens  de herinneringspromenade  heb ik opgemerkt, dat  het  LeRoy gebied is in dezelfde vorm gebleven, maar in de hele wijk  het originele organische concept  uit jaren 70.,  dat het leven van mensen  zich afspeelt  tussen het groen, zoals in de tuin, dat iedereen zelf moet oppakken is minder zichtbaar geworden).                                                                                          
Mijn eerste animatiefilm, die ik als kind  van zeven  heb gezien  maakte grote indruk op mij en had  een beslissend  karakter. Dat was een film van Fischli  and Weiss ”De Lauf der Dinge”. Als tweede  noem ik de animatiefilm  van Michel Gondry “Science of Sleep”. Dat was dezelfde  combinatie  van avontuur, fantasie en absurdistisch. De mogelijkheid om meteen op zoek  te gaan  en iets zelf te doen, heb ik gevonden  in de boeken van Roald Dahl.
 
J.P.: - Je hebt  ook een vaste werkplaats: je bent floormanager  bij de Jeugdafdeling  van het Groninger Forum. Er zijn in Centrale Bibliotheek objecten te zien, die duidelijk iets te maken  hebben met jouw fantasiewereld, sprookjeswereld. Het eiland  van kleine huizen  uit kartonnen dozen bijvoorbeeld. Dat zie ik als jouw karakteristieke esthetische poging: iets maken van… niets - verpakkingen, restanten, kleine objecten zonder betekenis.
 
J.I.: - Betekenis moeten zij krijgen dankzij de fantasie van een kind.
                                             
J.P.: - Het jaar 2017 was belangrijk in jouw biografie. Dat was het jaar van  de tweede artistieke reis naar Japan.  In  2015  dat was Tokyo, in 2017 - Yokohama. 

​​J.I.: - Begin november 2017,  tijdens  het Smart Illumination  Festival in Yokohama, een jaarlijks vijfdaags  festival gericht op lichtkunst in verschillende vormen, had ik samen met Jornt Duyx - multi instrumentalist, een korte  voorstelling. Het werk, dat we daar hebben  gepresenteerd  was een zelfgemaakte  analoge filmprojector gemaakt van verschillende  gebruiksvoorwerpen, zoals een spinnenwiel en een met de hand geschilderde film. Dit werk werd handmatig aangestuurd om een primitieve film te projecteren op het festival terrein. Jornt Duyx met elektrisch gitaar en geluidmixers de soundtrack voor de film maakte.
We hebben  deze voorstelling vijf dagen vijf keer per dag gespeeld, in het hart van  het Festival, in de openbare ruimte bij het Zou no Hana Terrace. Het Zou no Hana Terrace  is een kunstruimte  tevens café waar jaarlijks  verschillende  festivals en andere activiteiten plaatsvinden.

J.P.: - Een korte sprong  naar Groningen…  Het spektakel  gepresenteerd tijdens  het  festival Noorderzoon  was ook het resultaat van jouw samenwerking  met Jornt Duyx. De acteur was  Jan Bart  Noordhuis, filmmaker Douwe Dijkstra en  de productie was in handen van Feikeshuis, Grand Theater. 
Wil je nog iets zeggen over  de reis naar  Yokohama?
 
J.I.: - Tijdens deze periode  hebben wij, Jornt Duyx en ik, een residentie  gehuurd  bij  Koganecho. Dat is een organisatie, die via de overheid gevraagd is om in Yokohama  verschillende  residenties, galeries en studio’s te verhuren aan kunstenaars. Daarnaast organiseert men jaarlijks een festival. Het Koganecho festival is gericht op hedendaagse beeldende  kunst  en muziek, waarin Japanse  en  buitenlandse kunstenaars hun werk presenteren.
 
J.P.: - Op het eind een persoonlijke vraag - hoe komt jouw Spaanse naam en achternaam?
 
J.I.: - Ik ben geboren in Groningen, ik heb Nederlandse moeder, maar ik heb Spaanse roots. De moeder van mijn vader is in Spanje geboren en haar man in Algerije; mijn vader ook,  maar vanaf zijn achttiende woonde hij in Frankrijk.

---