In de zomer loop je soms door je eigen stad met het gevoel toerist te zijn. Je bent vrij en je hebt de tijd. Zonder van hot naar her te hoeven rennen, kun je je ogen nog eens goed de kost geven en zo stuiten we op een nieuw restaurant in de Nieuwe Ebbingestraat, dat er op het eerste gezicht aan de buitenkant uitziet als een soort shoarma tent. Je kent het wel, grote gekleurde posters van kebab op de ramen, schreeuwerige reclame, Arabische letters. Maar uit pure nieuwsgierigheid en ook wel een soort baldadigheid lopen we er binnen. Bovendien hadden we honger.
Verrassing. Binnen is de sfeer puur Midden-Oosten. Enigszins ongedefinieerd ‘Midden-Oosten’. ‘Midden-Oosten’ is dan ook een breed begrip. Van Libanon tot Irak, Egypte, Qatar, Somalië, Eritrea, al die verschillende landen kunnen eronder gevat worden, de taal en gewoonten van die landen zijn voor een groot deel hetzelfde. Wat blijkt, de uitbater van dit nieuwe restaurant in Groningen, Mohamed Rashed, komt oorspronkelijk uit Irak. Via Amsterdam kwam hij drie maanden geleden naar de stad om hier zijn eigen zaak te openen. ‘In Groningen was nog geen Arabisch restaurant,’ vertelt hij in goed Nederland, bovendien woont hier familie van mij. Ik dacht, ik waag het er op en begin hier een zaak.’
Niet gehinderd door al te veel kennis van het Nederlandse restaurantwezen (lijkt ons, want hier en daar kan nog wel wat verbeterd worden als het gaat om service, en inrichting van de zaak) is hij welgemoed aan zijn missie begonnen: de Groningers aan het Arabisch eten zien te krijgen. Tot nu toe lijkt dat redelijk te gaan, hoewel de zaak nu nog voornamelijk door mensen met een buitenlandse (voornamelijk Arabische) achtergrond bezocht wordt. Veel hoofddoeken. Niet zo vreemd want het eten is halal volgens de folder die als menukaart dienst doet. Alcoholische dranken zijn er dan ook niet bij in de zaak. Er staat een grote koelkast met een glazen deur vol frisdranken: Coca Cola, Fanta, Spa, AA drink, Yoghurt, Mangosap, Ice tea, dat soort zaken. De gasten lopen zelf naar de koelkast als ze dorst hebben om een blikje te pakken. Aan het aantal blikjes op tafel ziet de uitbater wel hoeveel er geconsumeerd is.
We signaleren ook studenten in de zaak.
Het is er, zoals dat in een Arabisch volksrestaurant toegaat, lawaaiig. Arabische muziek uit de luidsprekers, gezinnen met kinderen, iedereen converseert zonder gêne, kortom het is er een vrolijke boel.
Nu het eten. Dat is wonderwel goed. Uitbater Rashid vertelt, dat hij alle vleesgerechten op houtskool grilt. En dat proef je. Veel lamsvlees natuurlijk, heerlijk mals en supervers en dan van de gril. Echt goed en zeer smaakvol.
Je gaat aan tafel zitten en krijgt onmiddellijk een aantal schaaltjes met typisch Arabische gerechtjes geserveerd plus zelfgebakken tandorie brood, van dat dunne Arabische brood. Baba ganouge (gegrilde aubergine met tahina, knoflook en citroen), Zeytoun Mehsakel (verschillende ingelegde/gekruide olijven), humus (kikkererwtenpasta) etc.
De prijzen zijn laag en we bestellen van alles, denkend dat we eerst voorgerechtjes zullen krijgen en vervolgens het hoofdgerecht, gegrilde lamskoteletten en gegrild lamsgehakt. Maar dat pakt anders uit, alle bestelde gerechten worden in één keer op tafel gezet, en – eerlijk is eerlijk – dat is wel zo feestelijk. Een tafel vol eten. Zo hebben we de keuze uittabbouleh (Syrisch/Libanees, salade van peterselie met tomaat, ui, mint etc), humus, waraq enab (gevulde druivenbladen met rijst, pijnboompitten en gehakt), kebbe maklye (Libanees, deeg van burgul, lamstartaar etc), gegrild lamsvlees met een hele smaakvolle rijst met rozijnen en erwtjes erdoorheen, gegrild lamsgehakt (Syrië) etc.
Je ziet het veel ‘etcetera’s’ in de tekst, want te veel zaken om ze allemaal apart op te sommen. De prijzen van de kleine bijgerechtjes schommelen rond de vier, vijf euro, de hoofdgerechten zitten tussen de tien en vijftien euro. Omdat je geen dure wijnen hoeft te nemen, of andere prijzige alcoholische versnaperingen, want die kun je bij Samiramies simpelweg niet krijgen, en omdat de blikjes frisdrank ‘maar’ twee euro per stuk kosten ben je aan het eind van de rit lekker voordelig uit eten geweest.
Conclusie: wil je eens helemaal ondergedompeld worden in de sfeer van het Midden-Oosten en smaakvol en puur eten, stap dan gerust eens bij Samiramies binnen. En laat het allemaal gewoon over je heenkomen. De bediening, een meisje uit Irak en eentje uit Eritrea, is vriendelijk en attent. De kok heeft het druk omdat hij nog ‘met de hand’ kookt, het is toch wel een heel gedoe, grillen op houtskool en zelf brood bakken van deeg tot eindproduct.
Voor de avonturiers.
